Από το blog με τίτλο ΠΡΟΣΟΧΗ... δαγκώνει
Δεν σε αφήνω... (διήγημα)
- Έχω μόνο ένα χρόνο ζωής... Θυμάται σαν χθες όταν, με λυγμούς, του είχε πει τη φράση αυτή... Είχε μόνο ένα χρόνο ζωής. Το πολύ 14 μήνες είπαν οι γιατροί. Ο όγκος δεν μπορούσε να αφαιρεθεί. Στο σημείο που βρισκόταν, κανείς γιατρός δεν θα τολμούσε να πλησιάσει νυστέρι... Τα φάρμακα μπορούσαν μόνο να τον καθυστερήσουν, να επιβραδύνουν για λίγο τη θανατηφόρα επέλασή του..
Είχε μόνο έναν χρόνο ζωής. Και ένιωσε εκείνο το βράδυ σαν να αργοπέθαινε κι αυτός μαζί της. Σαν να του είχε ξεριζώσει κάποιος την καρδιά... Ήταν μαζί της από την αρχή της περιπέτειας, στο πλευρό της, ενθαρρύνοντάς την, χαμογελώντας όταν με δυσκολία μπορούσε να συγκρατήσει τη γοερή κραυγή που πάσχιζε να ξεφύγει από τα σωθικά του... Αλλά κρατήθηκε. Έσφιξε τα δόντια για εκείνην...
Ήταν δύσκολη η κατάσταση. Κι ήταν δύσκολη κι η απόφαση. "Δεν σε αφήνω" της είπε ένα πρωί. Ήταν ξαπλωμένη δίπλα του, ακίνητη. "Δεν σε αφήνω..." Μόνο αυτό της είπε και τη φίλησε. Κι ας του το ζήτησε και πάλι από τότε. Ας τον ικέτεψε ξανά και ξανά να την αφήσει, να φύγει μακριά, εκείνος δεν θα το έκανε. Εκείνη δεν ήθελε να τη βλέπει έτσι, να αργοσβήνει, να λιώνει σιγά σιγά μπροστά στα μάτια του. Δεν ήθελε να τον υποβάλλει στο μαρτύριο, στο βασανιστήριο του να βλέπει την όμορφη εικόνα της που τόσο αγάπησε, να ξεθωριάζει μέρα με τη μέρα μπροστά στα μάτια του. Τον αγαπούσε πολύ για να του το κάνει αυτό...
Κι εκείνος δεν μπορούσε να την αφήσει, δεν ήθελε. Όχι τώρα που τον χρειαζόταν πιο πολύ, όχι τώρα που είχε ανάγκη από στήριγμα, από κάποιον να της δίνει κουράγιο, να της κρατά το χέρι... Δεν μπορούσε να την αφήσει. Την αγαπούσε πολύ για να της το κάνει αυτό...
Ποια αγάπη ήταν η μεγαλύτερη, δεν γνώριζε κανείς τους. Ίσως ήταν η ίδια, κοινή αγάπη. "Δεν σε αφήνω" της είπε ένα πρωί. Ήταν ξαπλωμένη δίπλα του, ακίνητη. "Δεν σε αφήνω..." Μόνο αυτό της είπε και τη φίλησε. "Δεν σε αφήνω" της είπε και τη νύχτα αυτή. Ήταν ξαπλωμένη πάλι δίπλα του, πάλι ακίνητη...
"Δεν σε αφήνω..." Μόνο αυτό της είπε και τη φίλησε για τελευταία φορά...