Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Η Μαρία Παπαγιαννίδου στον Artbomber




Η Μαρία Παπαγιαννίδου βρέθηκε το 1995 να έχει "πλήρες AIDS" και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπομείνει στο εξής τα φάρμακα κατά του ιού "HIV". Η διαρκής επιδείνωση της υγείας της αποδιδόταν στην πορεία του "ιού". Χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο έρευνας και δύο βιβλία για να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και τελικά να σταματήσει τα χάπια, τους γιατρούς και τις εξετάσεις του "AIDS" στις 23 Απριλίου 2007.

Σήμερα χαίρει ξανά άκρας υγείας μετά από 12 χρόνια απίστευτης περιπέτειας.




Ο Αrtbomber έχει τη χαρά να φιλοξενεί αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου, του ανθρώπου που αποτελεί την ζωντανή απόδειξη μιας απίστευτης αποκάλυψης...


Kυρία Παπαγιαννίδου, αν ακούσει κανείς αυτά που καταγγέλλετε, βγάζει το συμπέρασμα ότι το AIDS και όλη η ιστορία που έχει στηθεί γύρω από αυτό αποτελούν ένα παγκόσμιο σκάνδαλο. Υιοθετείτε αυτόν τον τίτλο; Μιλάμε για ένα παγκόσμιο σκάνδαλο;

Οι λέξεις μοιάζουν ανίσχυρες για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του AIDS. Το έχουν αποκαλέσει παγκόσμιο σκάνδαλο, συλλογικό έγκλημα, μια από τις μεγαλύτερες απάτες του 20ου αιώνα, και είναι όλα αλήθεια όπως και αν το εξετάσει κανείς. Ουσιαστικά πρόκειται για την εμφάνιση της θεωρίας HIV=AIDS, που λέει ότι υπάρχει ένας θανατηφόρος ιός που προκαλεί το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας στον άνθρωπο και απειλεί να τους μολύνει τον καθένα μας από το 1984 και μετά.

Η θεωρία αυτή γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επί κυβερνήσεως Ρόναλντ Ρέηγκαν και ανακοινώθηκε στον κόσμο ως βεβαιότητα, ενώ εξαρχής έπασχε από αληθοφάνεια. Στηρίχτηκε γρήγορα στη δημιουργία ενός θερμοκηπίου επιστημόνων που εφάρμοζαν νέα κριτήρια και νόμους στην έρευνά τους, αλλά και στην άνθιση της αγοράς των φαρμάκων του AIDS που αποδείχτηκε χρυσοφόρα. Λίγο λίγο, όμως, εμφανίστηκαν πάνω από 2.400 επιστήμονες, ερευνητές, γιατροί και δημοσιογράφοι οι οποίοι δείχνουν με επιστημονικά επιχειρήματα το ανυπόστατο της θεωρίας ΗΙV=AIDS και δέχονται αυστηρές διώξεις από το κατεστημένο του AIDS σε όλο τον κόσμο. Πρώτον δε γίνεται να παραδεχτεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι έκανε λάθος, και δεύτερον, η υπόθεση γρήγορα κατέληξε να γίνει για πάρα πολλούς business as usual, χωρίς απαραιτήτως συναίσθηση των συνεπειών αυτής της διαχείρισης από τους πρωταγωνιστές της.

Είναι σοκαριστικό να διαπιστώνει κανείς σήμερα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για την ύπαρξη του ιού, ούτε για την παθογένειά του, ούτε για τη μεταδοτικότητά του, ούτε για την ανίχνευσή του με οποιοδήποτε τεστ. Παρόλα αυτά καλούμαστε να υπηρετήσουμε το μύθευμα εν αγνοία μας όλοι, πρώτοι και καλύτεροι οι «φορείς του AIDS» που κρύβονται θαρρείς και είναι κλέφτες και υποφέρουν τα πάνδεινα κρυφά. Με δυο λόγια, υπογράφουμε μόνοι μας την καταδίκη μας, υγιείς και ασθενείς. Και ζητάμε από αυτούς που μας εξαπάτησαν να μας προστατεύσουν. Πώς το αποκαλείτε εσείς αυτό;



Σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ τίποτα για σας και την προσπάθειά σας, τι θα λέγατε προκειμένου να ενδιαφερθεί να ενημερωθεί σε βάθος και αναλυτικότερα στη συνέχεια;

Θα του έλεγα ότι βρέθηκα σε μια κοσμογονία όταν ανακάλυψα την «άλλη πλευρά» του AIDS, τη λιγότερο γνωστή, την πιο τρομακτική ακόμα. Μας λένε ψέματα οι ειδικοί, για τον ένα ή τον άλλο λόγο! Κάτι τέτοιο σήμανε για μένα την απελευθέρωσή μου. Αρα αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε από την αρχή το όλο ζήτημα, αν όχι συλλογικά, τουλάχιστον ο καθένας μόνος του. Δεν απαγορεύεται να σωθείς αν θέλεις, και τώρα μπορείς.



Όπως χαρακτηριστικά αναφέρετε στο
www.hivwave.gr το 1995 βρεθήκατε να έχετε «πλήρες AIDS». Τότε ξεκινήσατε τα φάρμακα κατά του ιού HIV. Τι σας έκανε να αποφασίσετε να τα σταματήσετε 12 χρόνια μετά;

Είχα χίλιους λόγους να είμαι επιφυλακτική από την πρώτη στιγμή που τα ξεκίνησα, αλλά νόμιζα ότι τα χρειαζόμουν. Όταν βρέθηκα σοβαρά άρρωστη το 1995, μου ανακοινώθηκε από τους γιατρούς ότι χωρίς φάρμακα θα είχα δέκα μέρες ζωής. Ξεκίνησα το ΑΖΤ, και ήμουν η μόνη από τα γύρω δωμάτια που είχε επιζήσει την επόμενη χρονιά. Ο,τι αναπάντεχα στραβό παρουσιαζόταν στη συνέχεια, υποτίθεται ότι οφειλόταν στην προέλαση του ιού.

Μέσα σε δώδεκα χρόνια έπαθα αναιμία, νευροπάθεια, κυττομεγαλοϊό στα μάτια, οξεία γαστρεντερίτιδα δύο φορές, μηνιγγίτιδα δύο φορές, φυματίωση, εγκεφαλοπάθεια και ένα σωρό άλλες περιφερειακές λοιμώξεις. Υποτίθεται πάλι ότι ήταν οι ασθένειες του AIDS. Με το που άλλαζα θεραπεία, εξαφανίζονταν τα συμπτώματα της προηγούμενης και σύντομα θα εμφανίζονταν καινούργια. Τα δύο τελευταία χρόνια, έφτιαξα την ιστοσελίδα μου και ανακάλυψα επιτέλους την ύπαρξη «αντιφρονούντων» στην υπόθεση του AIDS. Εγραφα όσα μου φαίνονταν αδιανόητα για να τα συνειδητοποιήσω αλλά και πάλι μου φαινόταν αδύνατον πια να γλιτώσω. Ενιωθα πως είμαι καταδικασμένη πια να μείνω εξαρτημένη από τα φάρμακα, αφού αν τα σταματούσα θα έμενα χωρίς γιατρούς και ενδεχομένως είχα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον οργανισμό μου τόσα χρόνια.

Είμαι ευγνώμων από κάθε άποψη στον Ελληνοαμερικανό καθηγητή Ιατρικής Andrew Maniotis, διευθυντή της έρευνας του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο, που μου έδωσε σαφείς οδηγίες μέσω μέιλ πώς να σταματήσω τα χάπια χωρίς δεύτερη σκέψη και να πιστέψω στην αστείρευτη δύναμη του ανθρώπινου οργανισμού να επανέλθει στα κανονικά του μόλις μένει ανενόχλητος από τέτοιου είδους τοξικές επιθέσεις. Προσδιόρισε ένα διάστημα κάπου έξι μηνών για απαλλαγή του σώματος από τις τοξίνες, αλλά – ένα πράγμα περίεργο - αμέσως μόλις έκοψα τα χάπια αισθάνθηκα ένα βάρος να φεύγει από το κεφάλι μου, όλο το σώμα μου να ζωντανεύει, το μυαλό μου να σκέφτεται ξανά καθαρά.

Βέβαια υπήρξε και η περίοδος ανασφάλειας. Ένα γερό κρύωμα με έβαλε σε τρελές σκέψεις, αλλά είχα έτσι την ευκαιρία να δοκιμάσω την οδηγία Μανιώτη: μην αμφιβάλεις για την απόφασή σου, πρέπει να είσαι σίγουρη ότι έκανες το σωστό, περίμενε και θα σου περάσει. Ετσι και έγινε. Βρήκα στη συνέχεια έναν ομοιοπαθητικό γιατρό για ο,τιδήποτε άλλο χρειαστώ στο μέλλον και έβγαλα τον HIV και τις θεωρίες από το μυαλό μου. Εχω πολύ καλύτερα πράγματα να ονειρεύομαι τώρα.


Ο ιός HIV υπάρχει στην πραγματικότητα; Μπορεί κανείς να τον δει στο μικροσκόπιο; Έχει ποτέ παρουσιαστεί η πρωτότυπη επιστημονική εργασία που αποδεικνύει την ύπαρξη και την παθογόνο δράση του HIV;

Απ΄ ό,τι φαίνεται, ούτε τον ιό μπορεί να δει κανείς στο μικροσκόπιο, ούτε η πρωτότυπη επιστημονική εργασία που αποδεικνύει την ύπαρξη και την παθογόνο δράση του HIV έχει ποτέ παρουσιαστεί. Γι’ αυτό και μετά από 12 χρόνια συνεχών οχλήσεων από μέρους των πολιτών στις αρχές της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Αυστρίας, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό.

Απόδειξη είναι επίσης η πρόσφατη σιωπή εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS, της πλέον ενδεδειγμένης για να δώσει μια τέτοια απάντηση στη χώρα μας, στην οποία έστειλα την ακόλουθη επιστολή την 1η Νοεμβρίου 2007. Ακολούθως έστειλα την επιστολή σε όλες τις εφημερίδες του Αθηναϊκού Τύπου και την ανάρτησα στην ιστοσελίδα μου, περιμένοντας απάντηση:

Προς τους κκ. κκ. Π. Γαργαλιάνο-Κακολύρη, Πρόεδρο
και Μ.Κ. Λαζανά, Γραμματέα
1/11/2007

« Σε απάντηση της επιστολής σας εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του ‘AIDS’, στις 14/02/07, όπου θεωρείτε ότι οι απόψεις μου είναι άκρως επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία ενώ ισχυρίζεστε ότι ο ιός ‘HIV’ απομονώθηκε και φωτογραφήθηκε και «υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο HIV (ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας) προκαλεί το AIDS (σύνδρομο της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας)», σας καλώ να μας παρουσιάσετε τις αποδείξεις.

Να μας πείτε πού και πότε δημοσιεύτηκε η επιστημονική εργασία σύμφωνα με την οποία αποδείχθηκε η ύπαρξη του ‘HIV’, και να μας παρουσιάσετε αυτή την εργασία προς έλεγχο.

Επιπλέον, θα πρέπει να μας παρουσιάσετε την εργασία που αποδεικνύει την παθογόνο δράση του.

Εν αναμονή της απάντησής σας,

Μαρία Παπαγιαννίδου

maria@hivwave.gr

Σε αυτές τις αποδείξεις που δεν υπάρχουν στηρίζεται τα τελευταία χρόνια η δική τους ύπαρξη και η δική μας δυστυχία. Και φυσικά, καμία απάντηση δεν έλαβα από την Ελληνική Εταιρεία Ερευνας και Αντιμετώπισης του AIDS.




Είναι έγκυρο το τεστ αντισωμάτων για το HIV;

Άλλο τραγικό παράδοξο της υπόθεσης. Το τεστ αντισωμάτων για τον HIV δεν είναι έγκυρο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό το ίδιο αποτελεί την αιτία του AIDS. Χωρίς τεστ αντισωμάτων για τον HIV, δεν υπάρχει και θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα για κανέναν, άρα δεν υπάρχει AIDS. Αρρώστια του AIDS ούτως ή άλλως δεν υπήρξε ποτέ. Γνωστές αρρώστιες αποκαλούνται AIDS όταν προκύπτουν σε άτομο οροθετικό, και τότε αποκαλούνται σύνδρομο ανοσοποιητικής ανεπάρκειας. Μήπως όμως προκαλούνται από τα φάρμακα που έχει αρχίσει να παίρνει ο «οροθετικός». Και πώς επιλέγεται αυτός ο άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους, αν δεν έχει μολυνθεί τελικά από τον HIV; Οπως δηλώνουν οι κατασκευάστριες εταιρείες στα κουτιά των διαγνωστικών τεστ ELISA και Western Blot, τα τεστ αυτά δεν μπορούν πραγματικά να ανιχνεύσουν τον ιό “HIV”.

Για παράδειγμα, η Abbott Laboratory στο πακέτο του τεστ ELISA για τον εντοπισμό του HIV αναγράφει ότι το τεστ ELISA δε μπορεί από μόνο του να χρησιμοποιηθεί για να διαγνώσει AIDS.
Στο ένθετο σημείωμα της Abbott’s διαβάζουμε ότι "Προς το παρόν, δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κριτήριο για την απόδειξη παρουσίας ή απουσίας των αντισωμάτων HIV στο ανθρώπινο αίμα".Το σημείωμα της Epitope για το τεστ Western Blot αναγράφει: μην το χρησιμοποιείτε σα μοναδική βάση για να διαγνώσετε μόλυνση με ΄HIV΄. Το σημείωμα της Roche για το τεστ μέτρησης ιικού φορτίου του ‘HIV’ λέει ότι δεν προορίζεται για να χρησιμοποιηθεί ως ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει μόλυνση με ‘HIV’.

Τι ανιχνεύουν τελικά και τι νόημα έχουν αυτά τα τεστ δεν ξέρει κανείς, και έχει προκηρυχθεί από τον Οργανισμό Alive & Well Alternatives για το AIDS βραβείο 50.000 δολαρίων ΗΠΑ για όποιον εντοπίσει την αρχική δημοσίευση που παρουσιάζει τις αποδείξεις ότι τα τεστ αντισωμάτων για τον HIV κάνουν αυτό που λένε ότι κάνουν. Το βραβείο κείτεται φυσικά ανέπαφο, και τοκίζεται ώστε να χρηματοδοτείται η Οργάνωση Alive & Well Alternatives στο Λος Αντζελες για τους «οροθετικούς» που επιλέγουν να ζήσουν χωρίς φάρμακα.



Οι ελληνικοί φορείς έχουν δείξει ενδιαφέρον για τα όσα καταγγέλλετε; Γενικότερα υπάρχει συνεργασία ή τουλάχιστον πνεύμα συνεργασίας με το Υπουργείο Υγείας;



Όχι εμφανώς, τουλάχιστον. Αλλά ούτε και εναντιώθηκαν σε αυτό που κάνω – μόνο μέσω της Ελληνικής Εταιρείας Ερευνας και Αντιμετώπισης του AIDS, η οποία επίσης σταμάτησε να ασχολείται. Απομένει να δούμε τη συνέχεια.



Απ’ όσο γνωρίζουμε, είστε ένας άνθρωπος που κάποια στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπος με τον βέβαιο θάνατο και την άλλη (πολύ σχηματικά όλα αυτά) καταφέρατε να κερδίσετε το θάνατο. Από τότε αγωνίζεστε να ενημερώσετε τον κόσμο. Μοιάζει με ιεραποστολικό έργο. Το αισθάνεστε έτσι;

Ισως ναι, αλλά απλώς τυχαίνει να γνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν χωρίς λόγο και θέλω να τους το πω. Είναι αυτονόητο για μένα, δε γίνεται να αφήνουμε ένα έγκλημα να συνεχίζεται όταν έχουμε λάβει γνώση, γινόμαστε συνένοχοι. Πώς έφτασα σε αυτό το σημείο επίγνωσης, είναι ένα άλλο ζήτημα. Αρχικά η πρόθεσή μου ήταν να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, για να σωθώ η ίδια. Δεν ήθελα να μάθω τόσο πολλά, με σόκαραν οι νέες πληροφορίες πιο πολύ από την αρχική αναγγελία ότι είχα βρεθεί «φορέας του AIDS». Από την άλλη πλευρά, πώς να μην είμαστε όλοι βαθιά νυχτωμένοι, όταν βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες και νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα γύρω από το ζήτημα, οπότε για μας έχει απομείνει μόνο να κάνουμε ερωτήσεις του τύπου «Κολλάει ο ιός με πεολειχία ή όχι;» για να πάρουμε τις πιο αμφίδρομες απαντήσεις. Σου παίρνει πολύ, πάρα πολύ, χρόνο για να καταλάβεις από πού να φυλαχτείς σε αυτή την υπόθεση, εκτός και αν ανακαλύψεις την «άλλη πλευρά» του AIDS οπότε βγαίνεις από το τούνελ πολύ πιο γρήγορα. Αρχίζεις να κάνεις τις ερωτήσεις που θέλεις, είτε αρέσουν ή όχι, και βρίσκεις πολλούς άλλους πρόθυμους να σε βοηθήσουν.



Ακόμη και μυθιστορηματικά να δει κανείς την ιστορία της ζωής σας, είναι ένα όμορφο παραμύθι. Στο παραμύθι εσείς είστε η καλή νεράιδα που βάλθηκε να τα βάλει με απίστευτου μεγέθους οικονομικούς αντιπάλους. Εξορισμού κερδίζετε τη συμπάθεια του κόσμου. Έτσι το βλέπουμε εμείς. Είναι έτσι; Ο κόσμος ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σας; Σας πιστεύει; Ενημερώνεται; Δέχεται την αιρετική άποψη που εκφράζετε;



Ο κόσμος τη δέχεται, ναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν θετική αντίδραση, όπως λέτε. Λίγοι διαφωνούν ανοιχτά μαζί μου πια. Και είναι εκπληκτική η αίσθηση εγγύτητας που λαμβάνω κάθε μέρα από άγνωστους φίλους, η δύναμη που μου δίνουν με τις ευχές τους, η ζεστασιά που αισθάνομαι από μέρους τους. Αρκετοί ανησυχούν για μένα γιατί τα έχω βάλει με απίστευτου μεγέθους οικονομικούς αντιπάλους, με προειδοποιούν ότι ματαιοπονώ. Δεν το βλέπω έτσι. Δεν είμαι αντίπαλος κανενός. Απλά προτείνω να θέσουμε τις επιταγές τους σε κριτικό έλεγχο, να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις, να βασιστούμε στους εαυτούς μας όσο είμαστε πάντα σε δημοκρατική κοινωνία και μπορούμε να το κάνουμε.



Λίγα λόγια για τη συγγραφική σας δουλειά; Μοιραστείτε μαζί μας αποσπάσματα από τα βιβλία σας


Ευχαρίστως να δώσω μια ιδέα των προηγούμενων εν όψει του τρίτου βιβλίου μου, αφού οι αρχικές αποκαλύψεις μου μοιάζουν πια ρομαντικές.



Στο πρώτο βιβλίο ‘Πώς νίκησα το AIDS. Μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV` (Ιούνιος 2006) είχα μόνο αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι που εμπιστευόμασταν τυφλά, γιατροί, επίσημοι Οργανισμοί, Πανεπιστήμια, σχολεία και κυρίαρχος Τύπος, δίδασκαν ψέματα εν αγνοία τους. Ουσιαστικά αναπαρήγαγαν την επίσημη προπαγάνδα πάνω στο θέμα, και από αυτή την άποψη ήταν νόμιμοι, αλλά δεν ήταν ηθικά εντάξει. Ηδη ήταν σοκαριστικό σαν διαπίστωση, αλλά δε μπορούσα να διανοηθώ πόσο πολλές ανακολουθίες θα έβρισκα ακόμα, ήθελα μόνο να ξεκινήσει μια συζήτηση διαφορετική πάνω στο θέμα. Ενώ στην αρχή της επιδημίας είχαν ανακοινώσει ότι ο ιός HIV μεταδίδεται μόνο με το αίμα και το σπέρμα και αφορά μόνο τις ομάδες υψηλού κινδύνου και τους ερωτικούς συντρόφους τους, κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά άρχισαν να λένε ότι μεταδίδεται και με τα κολπικά υγρά και αυτό σημαίνει ότι όλοι κινδυνεύουν από όλους εξίσου. Ο ορισμός του AIDS άλλαξε ορισμό ανάλογα με το πού εμφανίζεται, ο αριθμός των ατόμων που βρίσκονταν οροθετικοί αυξήθηκε σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, ενώ η πραγματικότητα που ζούσα εγώ έδειχνε ότι η κατάσταση δεν είχε αλλάξει καθόλου, οι ίδιοι άνθρωποι «μολύνονταν» με τον ίδιο τρόπο, μόνο οι θεωρίες μεταβάλλονταν διαρκώς στον έξω κόσμο χωρίς καμία λογική εξήγηση. Είχα βρει στο μεταξύ και επιστημονικές μελέτες που ενίσχυαν αυτή την αίσθησή μου:



Ελλειψη τεκμηρίων για τη μετάδοση του HIV

Εχει επικρατήσει η λανθασμένη αντίληψη τόσο στην επιστημονική όσο και στη λαϊκή κοινότητα ότι υφίσταται κολπική μετάδοση του ιού HIV […]. Η θεμελίωση αυτής της άποψης στηρίζεται πάνω σε απαράδεκτα ανίσχυρες και εσφαλμένες εκτιμήσεις.
Η ανάγκη για αλλαγή σεξουαλικής συμπεριφοράς, όπως έχει αξιωθεί από τις Υπηρεσίες Υγείας και άλλες κρατικές αρχές, δεν επιβεβαιώνεται από τα δεδομένα της επιστήμης.

Πηγή: Stuard Brody, καθηγητής Ιατρικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τούμπιγκεν της Γερμανίας: Ελλειψη τεκμηρίων για τη μετάδοση του ιού HIV μέσω κολπικής συνουσίας, Αρχεία Σεξουαλικής Συμπεριφοράς 1995, 24 (4) 383-393.

---
Κάτι τέτοιο θα σήμαινε σπουδαία αλλαγή στα πιστεύω μας για την εγκυρότητα της επίσημης άποψης για το AIDS. Κατά τα άλλα, δεν αμφισβητούσαν αυτοί οι ειδικοί την ύπαρξη του HIV, ούτε κι εγώ το έκανα σ’ εκείνο το πρώτο βιβλίο. Κατέληξα όμως στον σωστό Επίλογο:



----
«Και το συμπέρασμα; Μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι: Για να νικήσεις το AIDS, πρέπει να μην επηρεάζεσαι από τα επίσημα ψέματα».

---
Η κυριότερη αρετή αυτού του πρώτου στη χώρα μας βιβλίου για το AIDS ήταν ότι έσπαγε το τείχος της σιωπής, και έθετε τις βάσεις για το επόμενο, αφού ο Καναδός βιολόγος και τεχνικός υπολογιστών Gilles Saint –Pierre που εμφανίζεται για πρώτη φορά εκεί, υποσχόταν τη λύση του μυστηρίου. Είχαμε συμφωνήσει, ό,τι συμπέρασμα έβγαινε από την κοινή έρευνά μας, θα το δημοσίευα στην Ελλάδα με ένα δεύτερο μέρος της ιστορίας μου. Δεν θα με σταματούσαν οι αντιδράσεις του κόσμου, για τις οποίες άλλωστε με είχε προειδοποιήσει ο ίδιος.

---
Στο δεύτερο βιβλίο «Το παιχνίδι του έρωτα στα χρόνια του AIDS” πάλι, παρότι είχαμε παντρευτεί στο μεταξύ με τον Gilles και τα στοιχεία του έμοιαζαν αδιάσειστα, δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να σωθώ. Παρέθετα τις αποκαλύψεις που έπεφταν πια βροχή στην αφήγησή μου, αλλά τις αναιρούσα την ίδια στιγμή γράφοντας στο κεφάλαιο «It’ s OK to take pills in heaven»:

«Αυτό θα είναι πάντα ένα αγκάθι στην αγάπη μας. Πέρα από το τεστ αντισωμάτων, ο Gilles είχε δείξει τον σκεπτικισμό του για τα φάρμακα του AIDS από την πρώτη στιγμή της ηλεκτρονικής συνεύρεσής μας. Τώρα που όλα έδειχναν ότι σύντομα θα τον υποδεχόμουν στο σπίτι, το θέμα με απασχολούσε όλο και πιο πολύ. Είχα αναφέρει απλώς ότι μετά από ατελείωτες περιπέτειες με τα προηγούμενα φάρμακα, τώρα έχω έναν συνδυασμό που δεν μου προκαλεί παρενέργειες. ¨Μέχρι στιγμής¨ είχε συμπληρώσει ο αγαπημένος μου. ¨Ε, αυτό ισχύει για όλο τον κόσμο¨, ήταν η δικαιολογία μου για να αισθανθώ καλύτερα. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωσή μας δεν έχουν δοκιμαστεί αρκετό χρόνο τα χάπια. Μακάρι να ήξερε κανείς την κατάληξη μετά από τριάντα χρόνια αν σταματήσει ή αν συνεχίσει τα φάρμακα που έχει ήδη ξεκινήσει. ¨Θα με δεις κάποια στιγμή να παίρνω τα χάπια μου. Δεν υπάρχει περίπτωση πια να τα σταματήσω¨. Μιλούσαμε τόσο γλυκά ως τότε… Το θέμα των χαπιών ήταν, όμως, αδιαπραγμάτευτο για μένα…» Μου είχε δώσει χρόνο ο καλός μου με εκείνη την απάντησή του: «It’s OK to take pills in heaven»

----
Χρειάστηκε να γράψω όλο εκείνο το δεύτερο βιβλίο και να περάσει λίγος καιρός ακόμα μετά την έκδοσή του τον Μάρτιο του 2007, για να πάρω τη μεγάλη απόφαση. Απρίλιο του 2007, έκοψα τα χάπια και έκτοτε αισθάνομαι περίφημα.

Επρεπε να γράψω ένα τρίτο βιβλίο τώρα, για να μπορέσω να αρχίσω τη ζωή μου ξανά και να πω σε όλους πόσο άσχημο ψέμα ήταν αυτό που ζούμε ακόμα όλοι. Εχει περάσει άλλος ένας χρόνος στο μεταξύ, και φυσικά παρέδωσα μόλις στον εκδότη το χειρόγραφό μου με τίτλο «Αντίο AIDS!» για να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2008. Εδώ πια έχω βρει, νομίζω, όλες τις απαντήσεις που μου έλειπαν. Ειλικρινά, δεν θέλω να μάθω άλλα. Ενα απόσπασμα είναι το παρακάτω:


----
«Λίγο λίγο καταρρίπτονταν όλες οι βεβαιότητές μου, υπήρχε όμως ένα τελευταίο ερώτημα που έπρεπε να μου απαντήσει ο Ζιλ, αν ήθελε να πειστώ: Πώς είχα βρεθεί το 1995 στο τελευταίο στάδιο του AIDS; Αυτό δεν ήταν απόδειξη ότι κάτι με είχε μολύνει πολύ νωρίτερα; Μπήκα στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών με υψηλό πυρετό που δεν έπεφτε καθόλου κι εγώ στο μεταξύ χανόμουν. Μου έκαναν όλες τις εξετάσεις που υπήρχαν και έβγαιναν η μια μετά την άλλη αρνητικές. Όταν τους είπα εγώ να κάνουμε και την εξέταση για τον HIV, έμειναν εμβρόντητοι αλλά την έκαναν αμέσως μετά. Και όταν βγήκε θετικό το τεστ, θεώρησαν ότι δε μπορούν να κάνουν τίποτα πια για μένα. Δε με κάλυπτε η γνωστή ιατρική, χρειαζόμουν κάτι παραπάνω από ένα νέο είδος επιστήμονα που ήξερε κάτι παραπάνω, έναν γιατρό του AIDS. Αν δεν ήταν ούτε AIDS, τότε τι ήταν; Γιατί είχα παρατεταμένο πυρετό που δεν κατέβαινε;

Ο καλός μου εξαρχής έλεγε ότι είναι το στρες, το είχα φανταστεί κι εγώ, αλλά δε μπορούσα να καταλάβω πώς μπορεί το άγχος να προκαλεί πνευμονία. Ηθελα κάποια πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση. Βρήκαμε στο τέλος την απάντηση σε ένα από τα πολλά μέιλ που δεχόμασταν πια από όλο τον κόσμο, αφού η συζήτηση αυτή έχει φουντώσει διεθνώς. Ηταν από τον Michael Geiger, έναν από τους ψυχολόγους του Οργανισμού HEAL ((Health Education AIDS Liaison), που απαντούσε σε αυτήν ακριβώς την ερώτηση:

"Ψάξτε στο Googgle τις λέξεις «άγχος» και «θύμος αδένας». Θα βρείτε ότι ο θύμος είναι το σημείο όπου γεννιούνται τα Τ4, εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο του ανοσοποιητικού σας συστήματος, και το άγχος μπορεί να τον μπλοκάρει. Θα βρείτε ότι το αυξημένο άγχος προκαλεί συρρίκνωση του θύμου κατά 50% σε λιγότερο από 24 ώρες. Το άγχος μπλοκάρει τον θύμο. Το άγχος προκαλεί AIDS. Στην κάθε περίπτωση AIDS, θα βρείτε φανερές ή αφανείς αιτίες άγχους. Κάποιες μπορεί να είναι υποσυνείδητες".

«Νάτο. Το άγχος δε μπορεί να ανιχνευτεί σε καμία από τις εξετάσεις που σου έκαναν στο Ιατρικό Κέντρο» είπε ο Ζιλ. «Γι’ αυτό έβγαιναν αρνητικά όλα τα άλλα αποτελέσματα και βγήκε θετικό το τεστ αντισωμάτων για τον HIV».

------

Με ρωτάτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Πέρα από τις καινούργιες πληροφορίες που δίνω, και αυτή είναι η δουλειά μου άλλωστε, νομίζω ότι έχει σημασία να καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από τα λόγια και τα κείμενα του καθενός. Ελέγξτε τι μπορεί να κρύβεται και πίσω από τα δικά μου. Δείξτε μου ότι έχω άδικο, παρακαλώ
>