Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου. Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.
Το ομορφότερο όνειρο
Του blogger sofi-k
http://sofi-k.blogspot.com
... τα μάτια της βάρυναν και ο κόσμος γύρω της μίκραινε…
Και ξαφνικά, σαν να τίναξε από πάνω της όλη την κούραση, σωματική και ψυχική, σηκώθηκε.
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και έκανε μερικά βήματα. Δε βρισκόταν στο σπίτι της. Αν και δεν το αναγνώριζε, ένιωθε πολύ οικεία, σαν να είχε ξαναβρεθεί στο ίδιο μέρος κάποτε… Κάτι της θύμιζε… αλλά πάλι, δεν μπορούσε να πει με σιγουριά που ήταν. Τι παράξενο συναίσθημα.
Ασυναίσθητα συνέχισε να προχωράει. Καθώς προχωρούσε σε ένα μακρύ διάδρομο, έβλεπε γύρω της κλειστές πόρτες. Κάθε φορά που περνούσε δίπλα από μία, άκουγε αδιευκρίνιστους θορύβους. Πίσω από μία βαριά ξύλινη πόρτα ακούστηκε μια γλυκιά μουσική, σαν κάποιος να έπαιζε φλογέρα, ή κάτι τέτοιο, δεν μπορούσε να διακρίνει καλά. Το συναίσθημα της οικειότητας δυνάμωσε.
Πίσω από μία άλλη πόρτα, ξύλινη κι αυτή, αλλά σπασμένη, ακούστηκαν κραυγές, άναρθρες, - κι όμως μελωδικές!… Σαν κάποιος να μιλούσε μια άγνωστη γι’ αυτή γλώσσα. Κάτι την έσπρωξε να κοιτάξει μέσα από μία χαραμάδα. Είδε μικρά πλασματάκια να κινούνται σε παράξενους βηματισμούς και να κάνουν κινήσεις, σαν να χόρευαν. Σαν να συμμετείχαν όλα μαζί σε μια τελετή! Έμεινε για λίγο εκεί να τα χαζεύει. Πραγματικά πρωτόγνωρο θέαμα! Κάποια στιγμή κατάλαβε πως είχε γίνει αντιληπτή, αλλά κανείς δεν είχε ενοχληθεί από την παρουσία της. Σε μία κίνησή του ένα από τα πλάσματα σκόνταψε μάλλον, και έπεσε. Όλα μαζί γέλασαν καλοπροαίρετα, βοηθώντας το να σηκωθεί και να συνεχίσουν την τελετουργία τους. Ένα χαμόγελο είχε σχηματιστεί και στα χείλη της.
Συνέχισε να περπατάει, αφήνοντας πίσω της την πόρτα με τα παράξενα αυτά πλάσματα. Πριν προλάβει να απομακρυνθεί, ένιωσε κάποιον να την ακολουθεί. Γύρισε και είδε το πλασματάκι που πριν λίγο είχε πέσει να κρατάει ένα λουλούδι. Ασυναίσθητα έσκυψε κι αυτό της το έπλεξε στα μαλλιά. Χαμογελάσανε και οι δύο και συνεχίσανε την πορεία τους. Όλα φαινόταν να γίνονται τόσο φυσικά! Η αίσθηση της οικειότητας γινόταν ολοένα και πιο έντονη!
Πιο κάτω, από την απέναντι πλευρά του διαδρόμου αυτή τη φορά, μια άλλη πόρτα ήταν διάπλατα ανοιχτή. Υπήρχε έντονο διάχυτο φως παντού και στην μέση του δωματίου ένα μικρό σιντριβάνι. Στάθηκε για λίγο να το κοιτάζει και ενώ ένιωθε το νερό να την απορροφά, ένας κρότος της τράβηξε την προσοχή. Γύρισε το κεφάλι της και είδε πως σχεδόν είχε πλησιάσει στο τέλος του διαδρόμου. Εκεί, υπήρχε μία τελευταία πόρτα, η πιο εντυπωσιακή από όλες! Μια πόρτα φτιαγμένη από γυαλί. Ένιωσε ένα ρίγος να τη διαπερνά και μια έντονη επιθυμία να πλησιάσει κι άλλο και να την ανοίξει, αλλά συγχρόνως, κάτι την φόβιζε, κάτι που δεν μπορούσε να διασαφηνίσει τι ήταν… Κι άλλος κρότος ακούστηκε... Χωρίς να το καταλάβει καλά καλά, είδε το χέρι της να σπρώχνει την πόρτα και αυτή να ανοίγει διάπλατα. Έκανε δυο βήματα και βρέθηκε μέσα σε ένα δωμάτιο, γεμάτο με καθρέφτες. Ξαφνικά, ένιωσε σαν να έπρεπε να αντιμετωπίσει κάτι. Δεν ήξερε τι, κι αυτό ήταν κάτι που λιγάκι την τρόμαξε, αλλά παρόλα αυτά αποφάσισε να συνεχίσει. Αποφάσισε; Ίσως να ένιωθε πως δεν είχε άλλη επιλογή... Καθώς βημάτιζε, κοίταξε γύρω της. Τόσοι πολλοί καθρέφτες... Σαν τα δωμάτια που υπάρχουν σε μερικές ταινίες τρόμου, που πρέπει να διασχίσεις διαδρόμους με πολλούς καθρέφτες, που χάνεσαι, δε βρίσκεις το δρόμο σου... Ειρωνεία, αυτό πάντα το φοβόταν σε τέτοιου είδους ταινίες. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε. Ίσως ήταν αυτήν η ευκαιρία να ξορκίσει το φόβο της!
Αρχικά, περπατούσε προσπαθώντας να μένει προσηλωμένη στο διάδρομο. Πίστευε πως αν κοιτάξει γύρω της θα μπερδευόταν από όλες τις αντανακλάσεις. Και προς στιγμήν φάνηκε να τα καταφέρνει. Αλλά... κάποια στιγμή ένιωσε πως μια εικόνα την ακολουθούσε. Φοβήθηκε και επιτάχυνε το βήμα της. Όπως ήταν φυσικό, άρχισε να χάνει το δρόμο. Σκόνταψε μια δυο φορές πάνω στους καθρέφτες. Σκέφτηκε πως ή θα πανικοβαλλόταν και δε θα έβγαινε ποτέ από εκεί, ή θα χαλάρωνε και σιγά σιγά θα έβλεπε μπροστά της την έξοδο. Πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να ανακτήσει την συγκέντρωση της. Σταμάτησε και κοίταξε. Φυσικά ήταν η δική της αντανάκλαση η εικόνα που ακολουθούσε. Αλλά ήταν η δική της αντανάκλαση, γυμνή. Κοιτάχτηκε και συνειδητοποίησε πως ήταν όντως γυμνή. Το μόνο που έβλεπε πάνω της, ήταν ένα λουλούδι πλεγμένο στα μαλλιά. Δε θυμόταν ακριβώς πως βρέθηκε εκεί αλλά της άρεσε! Η εικόνα της, όμως, κάτι είχε. Ήταν η ίδια, αυτό το καταλάβαινε. Το ίδιο καλούπι, το ίδιο στήθος, λιγάκι πεσμένο από το πέρασμα του χρόνου, κοιλίτσα, γλουτοί. Κι όμως αυτήν η αντανάκλαση, είχε κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο. Κοίταξε τα χέρια της αντανάκλασης, τα πόδια, το πρόσωπο. Όλα τα αναγνώριζε, αλλά σίγουρα είχαν κάτι πιο όμορφο! Έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό της, βλέποντας συγχρόνως τη φιγούρα στον καθρέφτη να στρέφεται κι αυτή. Είδε το σημάδι στον ώμο, σημάδι εκ γενετής, την τομή, απομεινάρι μιας παλιάς επέμβασης. Όλα ήταν εκεί. Συνέχισε να περπατάει, γυρνώντας συχνά να παρατηρήσει την εικόνα της. Είχε αρχίσει να το διασκεδάζει! Ποτέ ξανά δεν είχε κοιτάξει κατάματα τον εαυτό της! Και τώρα, ανάμεσα σε τόσους καθρέφτες, της δινόταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία! Έβλεπε μια όμορφη εκδοχή του εαυτού της από κάθε γωνία! Ξαφνικά σταμάτησε και ξανακοίταξε έντονα τη φιγούρα που στεκόταν απέναντι της και την κοιτούσε κι αυτή στα μάτια. Κατάλαβε. Ήταν ακριβώς η ίδια. Ούτε πιο όμορφη, ούτε πιο άσχημη. Ούτε πιο ψηλή, ούτε πιο αδύνατη. Ακριβώς η ίδια!
Το φως του ήλιου που διαπέρασε τις γρίλιες, έπεσε στα μάτια της και την ξύπνησε. Ένιωθε πως κοιμήθηκε τόσο ξεκούραστα, μετά από πολλά χρόνια στη ζωή της! Απόλαυσε για λίγο τη θαλπωρή που ένιωθε και μετά σηκώθηκε να κάνει τον πρωινό της καφέ. Αυτό το πρωινό, δεν κοιτάχτηκε σε κανέναν καθρέφτη! Ήξερε πως όση ομορφιά χρειαζόταν, την είχε μέσα της! Το ήξερε, τώρα πια την είχε δει!...
Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)