To ομορφότερο όνειρο που είδα

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου.
Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Το ομορφότερο όνειρο
Του blogger Tradescadia
http://tradescadia.blogspot.com/

Ο φίλος μου ο Αλί από το Πακιστάν, έγινε προχτές τμηματάρχης στην εταιρεία που δουλεύει.
Η φίλη μου η Αλεξάνδρα που είναι αρχιτέκτονας και δουλεύει σε μια μεγάλη δημόσια υπηρεσία, ανέλαβε ένα πολύ σημαντικό έργο και είναι πανευτυχής. Έχασε την ακοή της σε παιδική ηλικία από χορήγηση λανθασμένης φαρμακευτικής αγωγής, αλλά αυτό δεν έχει επηρεάσει σε τίποτα την επαγγελματική της σταδιοδρομία.
Ο φίλος μου ο Κωστής παντρεύεται το σύντροφό του το Μάνο σε ένα μήνα, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης. Οι γονείς του είναι πανευτυχείς που ο γιος τους είχε την τύχη να βρει έναν άνθρωπο που να τον αγαπάει και να τον κάνει ευτυχισμένο.
Ο φίλη μου η Ίντι από τη Νιγηρία έγραψε τις προάλλες τα παιδιά της στο σχολείο της γειτονιάς. Ήρθε ενθουσιασμένη να μου διηγηθεί πόσο πολύ τα καλοδέχτηκαν οι συμμαθητές τους και πως έπιασαν κιόλας τις πρώτες τους φιλίες.
Ο φίλος μου ο Σταμάτης μου είπε προχτές να πάμε σινεμά. Τον ρώτησα σε ποιο προτιμά, μια που είναι σκληρυντικός και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Μου απάντησε: «Δεν έχω πρόβλημα. Ούτως ή άλλως όλοι οι κινηματογράφοι της πόλης, όπως και οι δρόμοι άλλωστε, έχουν πλήρη προσβασιμότητα. Έχουμε άπειρες επιλογές.»
Η φίλη μου η Κατερίνα παντρεύτηκε πρόσφατα. Στην εταιρεία που δουλεύει της έδωσαν προαγωγή και επιπλέον αρμοδιότητες. Είναι πολύ χαρούμενη με αυτή την εξέλιξη γιατί έχει επενδύσει πολλά σε αυτή τη δουλειά και νιώθει ότι τώρα αναγνωρίζονται όλα όσα είχε κάνει, καθώς και η επαγγελματική της αξία.
Ο φίλος μου ο Στέφανος μου ανακοίνωσε χαρούμενος ότι βρήκε τη δουλειά που πάντα ονειρευόταν σε ένα βιβλιοπωλείο. «Είμαι πολύ τυχερός», μου ομολόγησε. «Από τότε που κατάφερα να απεξαρτηθώ από τις άτιμες τις ουσίες, η επανένταξή μου έχει υπάρξει τόσο ομαλή, που ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια».
Η φίλη μου η Μαρίνα με κάλεσε στο πάρτι των εβδομηκοστών της γενεθλίων. Έλαμπε από χαρά. Περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της και τους φίλους της, έδειχνε με καμάρι το «Βραβείο Δημιουργικότητας» που κέρδισε στο Εργαστήρι Τρίτης Ηλικίας της γειτονιάς της. «Από τότε που σταμάτησα να δουλεύω», μου είπε, «είναι σα να άρχισα να ζω από την αρχή. Έχω παρέα, έχω εναλλακτικές, κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω δημιουργική, είναι στ’ αλήθεια υπέροχο!».

Εκείνο το βράδυ, όλοι μου οι φίλοι με επισκέφτηκαν στο όνειρό μου. Και αφού ο καθένας μου εξιστόρησε τα νέα του, άρχισαν να χτυπούν όλοι μαζί κάτι μελωδικά καμπανάκια που έβγαζαν μια παραδεισένια μουσική.
Ξύπνησα. Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι. Όνειρο και τούτο… Ωραία θα ήταν…
Αναλογίστηκα τον Αλί που γνώρισα στα φανάρια της Αγ. Παρασκευής και με καλημέριζε κάθε πρωί. Τώρα λογικά μπορεί και να έχει γυρίσει στο Πακιστάν. Η΄ απλά άλλαξε φανάρι.
Την Αλεξάνδρα που φυτοζωεί στη δουλειά της, μιας και λόγω της κώφωσής της δεν της αναθέτουν απολύτως καμία αρμοδιότητα. Λες και σκέφτεται με τα αυτιά ο άνθρωπος…
Τον Κωστή που δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ στους γονείς του για το Μάνο, το σύντροφο της ζωής του.
Την Ίντι, που κάθε μεσημέρι όταν τα παιδιά της γυρίζουν από το σχολείο τα παρηγορεί και τους σκουπίζει τα δάκρυα προσπαθώντας να τα κάνει να ξεχάσουν όλα όσα τους έχουν πει οι συμμαθητές τους κατά τη διάρκεια της μέρας για το χρώμα το δέρματός τους και την καταγωγή τους.
Το Σταμάτη, που από τότε που νόσησε είναι αποκλεισμένος σε ένα σπίτι και εξαρτάται από κάποιον για να κάνει το παραμικρό, μια που στην πόλη δεν υπάρχει καμία προσβασιμότητα για εκείνον.
Την Κατερίνα, που δε θα πάρει επιπλέον αρμοδιότητες στη δουλειά της γιατί όπως λέει και ο προϊστάμενός της «Ε, τώρα που παντρεύτηκες, θα κάνεις και κανά παιδί και πού να σου δίνω τώρα νέο πόστο».
Το Στέφανο, που γράφτηκε στο πρόγραμμα μεθαδόνης για να απεξαρτηθεί από τις ουσίες. Δε θα δουλέψει ποτέ σε βιβλιοπωλείο. Απλούστατα γιατί η σειρά προτεραιότητάς του δεν τον βρήκε ζωντανό.
Και τη Μαρίνα, που εγκαταλελειμμένη από οικογένεια και παιδιά, μαραζώνει κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους και μετράει τις μέρες μέχρι την τελική της «φυγή», για να πάψει να νιώθει αυτό το απόλυτο κενό της απραξίας.
Οι φίλοι μου. Όλοι διαφορετικοί. Όλοι ίσοι;

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)