To πρώτο ελληνικό ψηφιακό βιβλίο

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου. Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Το στόμα του μάγου
Του blogger Άρπαγος
www.arpagos.blogspot.com


Είναι 7 η ώρα το πρωί και το ξυπνητήρι χτυπάει ήδη 10 λεπτά. Αισθάνομαι ότι δεν βρέχει μόνο έξω αλλά και μέσα στο δωμάτιο. Η ατμόσφαιρα από την υγρασία είναι τόσο βαριά που δεν έχω το κουράγιο να σηκώσω το κεφάλι μου από το μαξιλάρι. Ακόμα και οι σκέψεις μου είναι συμπιεσμένες.
Πρέπει να σηκωθώ και να αρχίσω να τρέχω. Σήμερα λήγει η προθεσμία για την πληρωμή των οφειλών μου στην εφορία και δεν είμαστε τώρα για πρόστιμα. Μόνο προσωπικό ασφαλείας σήμερα εξαιτίας της γενικής απεργίας. Αυτό σημαίνει πολλή δουλειά και λίγοι υπάλληλοι. Όσο πιο γρήγορα πάω τόσο πιο νωρίς θα ξεμπερδέψω. Γρήγορος καφές στο πόδι. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω. Φανάρι. Η ταυτότητα; Φανάρι. Το ένταλμα πληρωμής; Μποτιλιάρισμα και πολλά φανάρια. Χρήματα, τα πήρα τα φράγκα από το συρτάρι; Παρκάρω στο πάρκινγκ της υπηρεσίας, τα έχω όλα εντάξει. Για μια ακόμα φορά υπήρξα απόλυτα συνεπής όταν έπρεπε να πληρώσω.
Έχει πάει 1 το μεσημέρι όταν φτάνω στην γκαλερί. Αύριο είναι τα εγκαίνια της φωτογραφικής μου έκθεσης. Ο επιμελητής είναι στην πόρτα και με περιμένει με εκείνο το βλέμμα που έχει κανείς όταν πατήσει σκατά σκύλου λίγο πριν πάει στο πρώτο ραντεβού. Δεν ξέρω τι να περιμένω αλλά μάλλον η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη. Η αποθήκη με τις φωτογραφίες έχει πάρει νερά. Από τα μάτια των δυο μεγάλων πορτραίτων των τσιγγάνων κυλάνε μελανά δάκρυα. Ειρωνικό για μια έκθεση που φιλοδοξούσε να έχει τίτλο “Το γέλιο”. Αγώνας δρόμου για το ξανατύπωμα των φωτογραφιών και για το στήσιμο της έκθεσης. Το απρόοπτο και η καταστροφή είναι ένα ζευγάρι παπούτσια που φοράω πάντα σε κάθε νέο βήμα.
Εξουθενωμένος πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ. Σκατά μέρα, όπως ήταν και η χτεσινή όπως θα είναι και οι επόμενες. Τα σεντόνια με τυλίγουν σαν γάζες. Στο μυαλό μου ξετυλίγονται οι ενοχές. Την εγκατέλειψα επειδή ήμουνα δειλός και δεν ήθελα να δεσμευτώ; Όλες οι δικαιολογίες ήταν αλήθεια ή προφάσεις; Ήθελα ή δεν ήθελα, μπορούσα ή δεν μπορούσα να αφήσω τις ευκολίες μου; Πρέπει να βρω το κουράγιο να αλλάξω τη ζωή μου…να την πάρω τηλέφωνο αύριο…έχω να κάνω σεξ πολύ καιρό…ας με πάρει εκείνη…καλύτερα…να…

Στέκομαι στον χώρο που δεν έχει όρια και διαστάσεις. Τριγύρω υπάρχει μόνο πηχτό και συμπαγές σκοτάδι, ένα αδιαμόρφωτο σύμπαν. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν έχω μνήμες, δεν έχω επιθυμίες.
Ξαφνικά προβάλλει μπροστά μου ένας λεπτός, γρανιτένιος βράχος. Όμοιος με πύργο αλλά η βάση του δεν διακρίνεται ενώ και η κορυφή του είναι δυσδιάκριτη. Γύρω του ελίσσεται μια πέτρινη σκάλα. Χορταριασμένη, ετοιμόρροπη. Χτισμένη από χέρι ανθρώπινο ή την τύχη, δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα.
Βρίσκομαι στο πρώτο σκαλοπάτι, δεν γνωρίζω τι μπορεί να υπάρχει στο τέλος της διαδρομής αλλά η επιθυμία μου να ανέβω τα σκαλοπάτια είναι ανεξάντλητη. Ξεκινάω να ανεβαίνω, η επιθυμία μου ενισχύεται και σταδιακά μπλέκεται με την περιέργεια και τον φόβο. Συνεχίζω να ανεβαίνω.
Η κορυφή είναι επίπεδη. Από το βάθος ξεπροβάλλει ένας γέροντας λευκοντυμένος. Φοράει μια μακριά ρόμπα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα του. Το πρόσωπο του είναι μακρύ και ισχνό. Έχει μακριά λευκά μαλλιά και γένια και στις κόγχες των ματιών του δεσπόζουν ολόμαυροι βολβοί. Κινείται οριακά πάνω από το έδαφος και πλησιάζει μερικά μέτρα προς το μέρος μου. Σταματάει.
Τώρα είμαι εγώ που κινούμαι προς το μέρος του. Δεν αισθάνομαι φόβο ή δισταγμό. Πλησιάζω. Ανοίγει το στόμα του. Στην αρχή είναι ένα φυσιολογικό ανοιχτό στόμα αλλά πολύ γρήγορα το στόμα του ανοίγει και προς τις δυο σιαγόνες. Τόσο που αντικαθιστά το σκοτάδι γύρω μας. Το στόμα του μάγου είναι μια αβυσσαλέα τρύπα στεφανωμένη από την άσπρη ρόμπα, τα άσπρα μαλλιά, τα άσπρα γένια.
Συγκεντρώνω την επιθυμία μου, συσπειρώνομαι σαν ελατήριο και βουτάω μέσα στο στόμα του. Με καταπίνει και εγώ αισθάνομαι μια γλυκιά θαλπωρή την ώρα που γλιστράω μέσα στο σώμα του.

Ανοίγω τα μάτια μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε άλλοτε είχα υπάρξει τόσο ήρεμος. Ένα αδιόρατο χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μου , μου προκαλεί αμηχανία. Λες, όταν θα σηκωθώ από το κρεβάτι, να ξαναβάλω πάλι τα τσιμεντένια παπούτσια μου;

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)