ιστορία 3

Κάθε βράδυ πριν ο Μορφέας με πάρει στην αγκαλιά του, ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, ορθάνοιχτα. Ονειρεύομαι πως είσαι εκεί. Εκεί για μένα. Μόνο που αυτή την φορά δεν με αφήνεις. Δεν φεύγεις είσαι εκεί, με κοιτάς και με αγκαλιάζεις όπως ένα μωρό. Δεν αφήνεις κανένα, τίποτα να χαλάσει ότι φτιάξαμε. Και ξαφνικά ο χρόνος γυρίζει πίσω σε εκείνη την Κυριακή... Και βρίσκομαι πάλι στην αγκαλιά σου. Φιλάω ξανά τα χείλη σου. Σε κοιτάω και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που είσαι στη ζωή μου. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες φορές ευχήθηκα να γυρισεί ο χρόνος και να μείνει εκεί. Εκεί για πάντα. Όνειρα τα όνειρα λένε πως τα δημιουργούμε εμείς. Ότι είναι αυτά που δεν ζήσαμε και θέλουμε να ζήσουμε. Αν όντως συμβαίνει αυτό, τότε θέλω να μην ξυπνήσω ποτέ. Θέλω να μείνω στην αγκάλια σου. Στην αγκαλιά που δεν μου επέτρεψαν να είμαι. Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Κάθε μία που σε γνωρίζει θα ήθελε να είναι δίπλα σου. Και αν δεν θέλει δεν ξέρει τι χάνει. Εύχομαι κάποτε να είμαι μαζί σου. Χωρίς περιορισμούς... Μακάρι αυτό το όνειρο να γινόταν πραγματικότητα αλλά μάλλον ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Κάθε βράδυ... κάθε φορά το όνειρο τελειώνει.
Ριάκι 31/1/09