Το πρόσωπό του
Τα φώτα ανάβουν , το κοινό αναδεύεται εκνευρισμένο από το μετέωρο φινάλε κι εσύ γυρίζεις να την κοιτάζεις. Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή σου που έχεις δει αυτή την έκφραση και η πρώτη ήταν πάλι σε σινεμά και πάλι σε ταινία των Κοέν – τότε είχε μόλις τελειώσει η προβολή του Μπάρτον Φινκ. Δεν της άρεσε καθόλου, είναι το μόνο βέβαιο. «Ευτυχώς που είμαι και λίγο χρήσιμος στο σπίτι, αλλιώς ποιος με έσωζε», σκέφτεσαι με χιούμορ. Γυρνάτε στο σπιτικό σας, εκείνη κουρασμένη από την ημέρα και αναστατωμένη από την βία της ταινίας και την ένταση των χωρίς διαλόγους πλάνων της, θα πάει για ύπνο. Εσύ θα πεις ότι θα δεις Αθλητική Κυριακή και θα αναρωτηθείς (για άλλη μια φορά) τι είναι χειρότερο, να πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα ο γαύρος ή να το πάρει ο Τζίγγερ και να νομίσει ότι κάνει καλή δουλειά. Σου έχει μείνει από το απόγευμα ένα ιδιαίτερο κέφι, καθώς μέσα από αυτό το παιχνίδι που λέγεται blogging έφτασες να χαρείς, να ενθουσιαστείς στ’ αλήθεια, με τα νέα ενός ανθρώπου που δεν έχεις συναντήσει ποτέ ακόμη και χαζεύεις το ματς «θα στεναχωρήθηκε κι ο Old-boy ή είναι τόσο ψηλά που δεν τον πιάνει τίποτα» σκέφτεσαι και η νύχτα προχωρά και σκέφτεσαι τον Γ. να σου λέει ότι κουράστηκε να διαβάζει μόνο για επικαιρότητα στα blog και νιώθεις παραδόξως κι εσύ έτσι. Και μετά ενώ παίζει ακόμα η τηλεόραση έχεις σηκωθεί και κοιτάζεις τη νύχτα έξω και σκέφτεσαι χωρίς σκέψεις, ρουφώντας με τις αισθήσεις σου την στιγμή, με την γεύση σχεδόν, αυτό που είδες και το σκέφτεσαι ξανά και ξανά και λες μέσα σου σαν παιδί δέκα χρονών που πρέπει να καθησυχαστεί «Δεν είναι αληθινό, μόνο σινεμά είναι», κι αυτό το λες γιατί αν τελικά ο κόσμος μας είναι ένας μανιχαϊστικός κόσμος, με απόλυτη διάκριση καλού και κακού, τότε το καθένα από αυτά τα δυο ενδέχεται κάπου εκεί έξω να υπάρχει καθαρό, σαν χημικό στοιχείο που απομονώθηκε, ελεύθερο από προσμίξεις, και τελικά αυτό που μετρά είναι ότι εσύ χθες, έστω και σε ταινία, και με τρόπο σχεδόν ανεξάρτητο από την ταινία, τις απορίες, τα βραβεία, την σκληρότητα, τα νοήματα, τις ερμηνείες και τις κριτικές, αν λοιπόν ο κόσμος μας είναι ένας δίπολο μανιχαϊστικό, εσύ χθες είδες, είδες το πρόσωπό του, κι αυτό από μόνο του έκανε το βράδυ σου πολύ ξεχωριστό.
Είδες το πρόσωπο του Κακού.
