ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Αrtbomber σας εύχεται κάθε ευτυχία για το νέο έτος.

Τα αντικάλαντα μας τα έστειλε ο Gabriel


(ΑΝΤΙ)ΚΑΛΑΝΤΑ 2008

Καλήν εσπέρα σύντροφοι κι άμα το λέει η καρδιά σας
Για διαδηλώσεις κι εμπρησμούς θα πω στην αφεντιά σας.

Κυβέρνηση, πολιτικοί, «γνωστοί άγνωστοι» και μπάτσοι
Τα νειάτα μας «δολοφονούν», στο σβέρκο μας έχουν κάτσει.

Ποδοπατούν τα όνειρα, ληστεύουν τα προσόντα
«Μας εκτελούν στα είκοσι μας θάβουν στα ογδόντα.»

Έτσι κι εμείς φλιπάραμε και βγήκαμε στους δρόμους
Για να τους δείξουμ’ ανοιχτά πού γράφουμε τους νόμους.

Πως δεν αντέχουμ’ άλλο πια ετούτο δω το χάλι
Ενώ όλοι σφίγγουν το λουρί να θησαυρίζουν άλλοι.

Σ’ αυτό το site που ’ρθαμε server να μη τα φτύσει
Και με εκδόσεις όμορφες και φέτος να μας ντύσει!

Και του χρόνου σ' ανώτερα...

Σ' ευχαριστούμε Gabriel για το πανέξυπνο δώρο σου

o Αrtbomber σας εύχεται η νέα χρονιά να σας γεμίσει με χιλιάδες ευχάριστες αναμνήσεις.

ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΔΩ.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ....

Λόγω ιδιαίτερα αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, κάναμε -ας πούμε- μια μικρή παρένθεση. Όμως ό,τι και να γίνει, εμείς θα εκδώσουμε το βιβλίο μας και αυτό θα αποτελείται από 500 ιστορίες.

Δεν ξανάγινε. Εκδίδουμε 500 !!!!!!!

Γράψε το μυστικό σου. Γράψε την αστεία ιστορία που έχεις να θυμάσαι. Γράψε για την πρώτη σου φορά. Γράψε ό,τι θες αρκεί να είναι δικό σου.
Θέλουμε 500 αληθινές ιστορίες.
Ο Artbomber τολμά το μεγαλύτερο εκδοτικό εγχείρημα στην Ελλάδα.

Αν σ' ενδιαφέρει να συμμετάσχεις στο δημιουργικό μας πανηγύρι, στείλε mail στο artbomber@windowslive.com και σύντομα θα σου σταλεί αναλυτικό κείμενο με τις λεπτομέρειες συμμετοχής.

Θέλουμε 500 ιστορίες

Σταθερός στα «πιστεύω» και τις εμμονές του ο Artbomber πρωτοπορεί, βάζει τον πήχυ ψηλά και ανεβάζει το νούμερο κατά πολύ.
Στην ψηφιακή μας έκδοση ήμασταν 15.
Στο βιβλίο μας συμμετείχαμε 30.
Στο επόμενο θέλουμε να μετρήσουμε 500.

Λεπτομέρειες συμμετοχής στο μεγαλύτερο εκδοτικό εγχείρημα στην Ελλάδα

O Artbomber αυτή τη φορά βάζει τον πήχυ ψηλά.

Σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ ξεκινά το μεγαλύτερο εκδοτικό εγχείρημα που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Θέλουμε να εκδώσουμε 500 ιστορίες Ελλήνων δημιουργών.

Το θέμα
Θέμα μας είναι το μυστικό και η ωραία ιστορία που έχει να διηγηθεί ο καθένας μας.
Το βιβλίο μας γίνεται παρέα, καθαρτήριο, εξομολογητής, τραπέζι σε ταβέρνα, ψυχολόγος, αυτός/η που φλερτάρεις, ο καλύτερος φίλος, η παλιά φωτογραφία και ο,τιδήποτε έχει ενδιαφέρον για τον καθένα μας.

Η μορφή
Ζητάμε από τους συγγραφείς μας να αναπτύξουν την ιστορία τους μέσα σε 200 λέξεις. (ο επιθυμητός όγκος των συμμετεχόντων περιορίζει την έκταση του κειμένου). Ωστόσο αυτή ακριβώς θέλουμε να είναι η μορφή του βιβλίου μας…. γρήγορα, άμεσα, σαν πολυβόλο, ουσιαστικά και ξεκάθαρα, δίνοντας σημασία μόνο στην ιστορία και τους πρωταγωνιστές της, σαν φωτογραφία… Αυτή θέλουμε να είναι η αίσθηση που θα μείνει.

Οι ιστορίες μας θα καταχωρηθούν στις εξής θεματικές ενότητες με τους αντίστοιχους τίτλους:
Το μεγάλο μου μυστικό (εξομολόγηση)
Η πρώτη μου φορά (αγωνία)
Τότε γνώρισα το φόβο (φόβος)
Συνέντευξη με τις τύψεις μου (τύψεις)
Θέλω να ξαναζήσω αυτή τη στιγμή (ευχάριστη ανάμνηση)
Δεν το εύχομαι ούτε στον εχθρό μου (πόνος)
Ευχόμουν να ανοίξει η γη να με καταπιεί (ντροπή)
Δυστυχώς όνειρο έμεινε (μια σκέψη που δεν υλοποιήθηκε)
Αυτό δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ (έχθρα)

Αν θέλεις να συμμετάσχεις στο μεγαλύτερο εκδοτικό πείραμα που έχει γίνει ποτέ, διάλεξε τη θεματική ενότητα που ερεθίζει περισσότερο τη δημιουργική σου φαντασία και γράψε 200 λέξεις γεμάτες αναμνήσεις, ένστικτα, νεύρα, αισθήματα.
Το κείμενό σου θα πρέπει να έχει σταλεί μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου στο artbomber@windowslive.com

Λόγω της ιδιαιτερότητας της προσπάθειάς μας, θα γίνονται δεκτά και ανώνυμα κέιμενα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει στο mail της συμμετοχής και της αποστολής του κειμένου, να αποσαφηνίζεται αν είναι επιθυμητή η ανωνυμία ή η επώνυμη υπογραφή που μπορεί να είναι το ονοματεπώνυμο, το blogname, η ιστοσελίδα, το ψευδώνυμο, ο,τιδήποτε επιθυμείτε.

Τακτική ενημέρωση και περισσότερες λεπτομέρειες στο www.artbomber.blogspot.com . Περιμένουμε το κείμενό σου.

Αrtbomber

Ένα μεγάλο πείραμα

Σταθερός στα «πιστεύω» και τις εμμονές του ο Artbomber πρωτοπορεί, βάζει τον πήχυ ψηλά και ανεβάζει το νούμερο κατά πολύ.
Στην ψηφιακή μας έκδοση ήμασταν 15.
Στο βιβλίο μας συμμετείχαμε 30.
Στο επόμενο θέλουμε να μετρήσουμε 500.

Ο Artbomber θέλει να σε προσκαλέσει στο μεγαλύτερο συλλογικό εκδοτικό εγχείρημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα…. 500 Έλληνες γράφουν ένα βιβλίο.

Θέλουμε να εκδώσουμε 500 αληθινές, γνήσιες, ατόφιες, άδολες, ανθρώπινες ιστορίες. Τις ιστορίες της ζωής μας. Ο εκδοτικός οίκος που θα φιλοξενήσει τη δημιουργική μας τρέλα είναι αυτή τη φορά ο ΚΑΚΤΟΣ.

Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες της συλλογής κειμένων στο blog των δημιουργών www.artbomber.blogspot.com .


Ο Artbomber βρίσκει τρομερά γοητευτικό να δίνει το κίνητρο τουλάχιστον στον εαυτό του και στους φίλους του να δημιουργούν για αυτό σε προσκαλεί να συμμετάσχεις στο μεγαλύτερο δημιουργικό πανηγύρι που έχει στηθεί στην Ελλάδα.

Me θερμούς χαιρετισμούς
Artbomber

Σε λίγες μέρες ανακοινώνεται η μεγαλύτερη συλλογική εκδοτική προσπάθεια που έγινε ποτέ. Μόνο από τον Αrtbomber

Ο Αrtbomber προτείνει:

Μετά την περσινή της πετυχημένη πορεία στο Κ44 αρχικά, και στο τροχόσπιτο του Φεστιβάλ Αθηνών έπειτα, η παράσταση «ΕΔΩ», που σκηνοθέτησε ο ηθοποιός Γιώργος Νανούρης, επιστρέφει στο χώρο που «γεννήθηκε»: το Κ44 bar, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Πρόκειται για 8 αληθινές ιστορίες-μαρτυρίες μεταναστών, που δημοσιεύτηκαν σε Αθηναϊκές εφημερίδες, από το δημοσιογράφο και συγγραφέα Γκαζμέντ Καπλάνι και ερμηνεύονται στη σκηνή από 4 πρωτοεμφανιζόμενους Έλληνες ηθοποιούς.
Μια λιτή παράσταση, που όσοι την είδαν συμφωνούν πως καταφέρνει να αλλάξει έστω και λίγο, τον τρόπο που βλέπουμε τους μετανάστες στη χώρα μας...

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης
Κείμενα: Γκαζμέντ Καπλάνι
Παίζουν οι πρωτοεμφανιζόμενοι ηθοποιοί:
Αννίτα Καπουσίζη, Σοφία Κεφαλληνού, Βαγγέλης Κοντομούς, Άννα Ψαρρά
Παραγωγή: Locomotiva (www.locomotiva.gr)

ΠΟΥ και ΠΟΤΕ
Από 29 Σεπτέμβρη και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Στο Κ44, Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι, δίπλα στο σταθμό «Κεραμεικός» του μετρό
Κρατήσεις: 210 6430605, reservations@locomotiva.gr
Απαραίτητη η κράτηση λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων
Εισιτήρια: 15€,12€,10€

O Artbomber συνεργάζεται για τη νέα του εκδοτική προσπάθεια με τον εκδοτικό οίκο ΚΑΚΤΟΣ.
Λεπτομέρειες σε λίγες μέρες εδώ...

O Artbomber βάζει ένα στόχο που χαρακτηρίζεται αδύνατος και ακατόρθωτος. Άρα έχει ήδη 2 καλούς λόγους για να τον πετύχει.

Σε λίγες μέρες θα αναρτήσουμε κείμενο με όλες τις λεπτομέρειες για τη συμμετοχή στη μεγαλύτερη συλλογική εκδοτική προσπάθεια που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. 500 Έλληνες γράφουν ένα βιβλίο. Σε λίγες μέρες στον Artbomber.

Σχόλιο για συνέντευξη Ρουσόπουλου

(ο Artbomber είναι δημοσιογράφος. Συνεπώς δεν θα πρέπει να λαμβάνετε σοβαρά υπόψιν τα σχόλιά του. Είναι όμως και άνθρωπος και αν δεν γράψει αυτά που έχει ανάγκη, θα σκάσει)

Εδώ και χρόνια ο Γιάννης Πρετεντέρης είχε αρχίσει να κερδίζει την εμπιστοσύνη μου. Έχει εμφανιστεί διαβασμένος και σκληρός και εύστοχος σε πολλές συνεντεύξεις. Η σημερινή όμως είναι μια τραγωδία.
Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος είχε ένα πολύ εύκολο βράδυ απόψε με τον Πρετεντέρη απέναντί του. Ας πιστέψω ότι απλά δεν ήταν καλά διαβασμένος.... Ας πιστέψω αυτό. Ειδικά για την περίπτωση του βατοπαιδίου, πιστέψτε με, ο Ρουσόπουλος δεν θα μπορούσε να έχει "καλύτερο" και ευκολότερο δημοσιογράφο απέναντί του.

Επιστρέψαμε

Άλλαξα δουλειά, έχασα τους φίλους - συνεργάτες μου. Άλλαξα το ωράριό μου. Απογοητεύτηκα, έχασα λεφτά, προσγειώθηκα ανώμαλα.
Όλα αυτά με πόρωσαν ακόμη περισσότερο.
Ο Artbomber έρχεται ακόμη δυνατότερος, ακόμη πιο επικίνδυνος. Το νέο του εκδοτικό εγχείρημα δεν έχει προηγούμενο.... Δεν θα το πιστεύετε....
Ο Artbomber σε λίγες μέρες βάζει έναν αδύνατο στόχο....

Καλό καλοκαίρι

o Artbomber την τελευταία περίοδο έκανε αρκετές επαφές προκειμένου να βρει τους τεχνικούς συνεργάτες που θα τον βοηθήσουν σε μια ιδέα που είχε. Δυστυχώς δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμη. Προς το παρόν όμως φεύγουμε για διακοπές και συνεχίζουμε τον Αύγουστο. Καλό καλοκαίρι.

Το θέμα που σοκάρει...

Αναρτούμε και πάλι την αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου. Το θέμα σοκάρει... Όσοι δεν τη διαβάσατε την προηγούμενη φορά, μην χάσετε αυτήν την ευκαιρία. Η Μαρία Παπαγιαννίδου είναι η Ελληνίδα που νίκησε το AIDS. Και δεν είναι η μόνη. Ενημερωθείτε και μην κλείνετε τα μάτια στη μεγαλύτερη ίσως παγκόσμια απάτη που έχουν στήσει οι φαρμακευτικές εταιρείες...

Kυρία Παπαγιαννίδου, αν ακούσει κανείς αυτά που καταγγέλλετε, βγάζει το συμπέρασμα ότι το AIDS και όλη η ιστορία που έχει στηθεί γύρω από αυτό αποτελούν ένα παγκόσμιο σκάνδαλο. Υιοθετείτε αυτόν τον τίτλο; Μιλάμε για ένα παγκόσμιο σκάνδαλο;

Οι λέξεις μοιάζουν ανίσχυρες για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του AIDS. Το έχουν αποκαλέσει παγκόσμιο σκάνδαλο, συλλογικό έγκλημα, μια από τις μεγαλύτερες απάτες του 20ου αιώνα, και είναι όλα αλήθεια όπως και αν το εξετάσει κανείς. Ουσιαστικά πρόκειται για την εμφάνιση της θεωρίας HIV=AIDS, που λέει ότι υπάρχει ένας θανατηφόρος ιός που προκαλεί το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας στον άνθρωπο και απειλεί να τους μολύνει τον καθένα μας από το 1984 και μετά.Η θεωρία αυτή γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επί κυβερνήσεως Ρόναλντ Ρέηγκαν και ανακοινώθηκε στον κόσμο ως βεβαιότητα, ενώ εξαρχής έπασχε από αληθοφάνεια. Στηρίχτηκε γρήγορα στη δημιουργία ενός θερμοκηπίου επιστημόνων που εφάρμοζαν νέα κριτήρια και νόμους στην έρευνά τους, αλλά και στην άνθιση της αγοράς των φαρμάκων του AIDS που αποδείχτηκε χρυσοφόρα. Λίγο λίγο, όμως, εμφανίστηκαν πάνω από 2.400 επιστήμονες, ερευνητές, γιατροί και δημοσιογράφοι οι οποίοι δείχνουν με επιστημονικά επιχειρήματα το ανυπόστατο της θεωρίας ΗΙV=AIDS και δέχονται αυστηρές διώξεις από το κατεστημένο του AIDS σε όλο τον κόσμο. Πρώτον δε γίνεται να παραδεχτεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι έκανε λάθος, και δεύτερον, η υπόθεση γρήγορα κατέληξε να γίνει για πάρα πολλούς business as usual, χωρίς απαραιτήτως συναίσθηση των συνεπειών αυτής της διαχείρισης από τους πρωταγωνιστές της.Είναι σοκαριστικό να διαπιστώνει κανείς σήμερα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για την ύπαρξη του ιού, ούτε για την παθογένειά του, ούτε για τη μεταδοτικότητά του, ούτε για την ανίχνευσή του με οποιοδήποτε τεστ. Παρόλα αυτά καλούμαστε να υπηρετήσουμε το μύθευμα εν αγνοία μας όλοι, πρώτοι και καλύτεροι οι «φορείς του AIDS» που κρύβονται θαρρείς και είναι κλέφτες και υποφέρουν τα πάνδεινα κρυφά. Με δυο λόγια, υπογράφουμε μόνοι μας την καταδίκη μας, υγιείς και ασθενείς. Και ζητάμε από αυτούς που μας εξαπάτησαν να μας προστατεύσουν. Πώς το αποκαλείτε εσείς αυτό;

Επειδή η συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου είναι μεγάλη σε έκταση, κάτι που δεν βοηθά στην ανάγνωση, θα αναρτούμε αποσπασματικά κομμάτια προκειμένου να γίνει ευανάγνωστο και ξεκούραστο κείμενο. Αξίζει να διαβάσετε τι αποκαλύπτει αυτή η γυναίκα.

Μια παγκόσμια αρρωστημένη συνωμοσία

Η Μαρία Παπαγιαννίδου μας έκανε την τιμή να μας χαρίσει άλλο ένα κείμενό της. Το δημοσιεύουμε με χαρά και σας προτείνουμε να διαβάσετε και την αποκαλυπτική συνέντευξή της. Η Μαρία Παπαγιαννίδου σοκάρει. Διαβάστε την.

Πριν λίγους μήνες ο UNAIDS αναγνώρισε ότι είχαν υπερεκτιμήσει το μέγεθος της επιδημίας στην Αφρική, δηλαδή έχουμε επιδημία στην Αφρική αλλά όχι τόσο μεγάλη. Στο μεταξύ ο διευθυντής επί 13 χρόνια του UNAIDS Peter Peot δήλωσε από τον Απρίλιο ότι δεν θα ανανεώσει τη θητεία του μετά το τέλος της. Τώρα ο Ντε Κοκ από τον WHO αναγνώρισε με ανακοίνωσή του στις 8 Ιουνίου 2008 ότι η επιδημία μεταξύ ετεροφυλόφιλων σε χώρες εκτός Αφρικής είναι απίθανο να εκδηλωθεί, άρα δεν ήταν ποτέ επιδημία. Και στις 11 Ιουνίου 2008 ο WHO "διόρθωσε" την ανακοίνωση του Κοκ με νέα Συνέντευξη Τύπου όπου ανακοίνωσε ότι η παγκόσμια επιδημία του AIDS δεν τελείωσε, παραμένει η κυρίαρχη αιτία θανάτου στην Αφρική, εξακολουθεί να μεταδίδεται σε παγκόσμιο επίπεδο με την ετεροφυλοφική επαφή, ενώ έχουν σημειωθεί επιδημίες και σε άλλα μέρη του κόσμου εκτός της Αφρικής, όπως στην Αιτή και την Παπούα/Νέα Γουινέα.

Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να παίζουμε με τους αριθμούς; Περιμένουμε ακόμα να μας παρουσιάσουν τις αποδείξεις ότι ο HIV υπάρχει, ότι προκαλεί το AIDS, ότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος και ότι ανιχνεύεται με τα τεστ αντισωμάτων για τον HIV. Ολα αυτά υποτίθεται ότι έχουν διασφαλιστεί μέσα από μια διεθνή επιστημονική ομοφωνία, αλλά κανείς από αυτούς τους επιστήμονες δεν είναι σε θέση να προσκομίσει τη μελέτη με τις αποδείξεις.

Μαρία Παπαγιαννίδου

Απομυθοποίηση

Αυτό το θέμα το θεωρούμε "κορυφαίο". Η απίστευτη δήλωση του επικεφαλής του τμήματος καταπολέμησης του AIDS του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Κέβιν δε Κοκ έρχεται για πρώτη φορά να καταρίψει "θεσμικά" ένα μύθο!

Η δήλωση έχει ως εξής: "Είναι πολύ απίθανο να εκδηλωθεί μια επιδημία μεταξύ ετεροφυλόφιλων σε χώρες εκτός Αφρικής".

Άρα ... τέρμα ο μύθος που μας είχαν δημιουργήσει ότι το aids είναι "κατάρα", είναι "μάστιγα" από την οποία κινδυνεύουμε όλοι, είναι ο "φόβος" και ο "τρόμος" !! Και δώσε χρήμα για την ενημέρωση και την πρόληψη. Και δώσε και άλλο χρήμα για πρόληψη... Το AIDS απειλεί μόνο κάποιες χώρες στην Αφρική (και αυτό εξηγείται επιστημονικά) και φυσικά τις τάξεις των ομοφυλόφιλων (επίσης εξηγείται επιστημονικά).
Αύριο θα αναφερθούμε λεπτομερέστερα στο θέμα που -αν δεν το καταλάβατε- είναι μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες συνωμοσίες που στήθηκαν ... για να κερδίσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες. Αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Αυτό είναι πραγματικότητα. Αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα. Όποιος θελήσει να ενημερωθεί, θα εντυπωσιασθεί με το πόσο αποστομοτικά επιχειρήματα υπάρχουν υπέρ της άποψης ότι το aids "δημιουργήθηκε" για να κερδίσουν ορισμένοι.
Αύριο θα επανέλθουμε στο θέμα. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε την αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου στον Artbomber

To πρώτο ελληνικό ψηφιακό βιβλίο

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου. Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Το στόμα του μάγου
Του blogger Άρπαγος
www.arpagos.blogspot.com


Είναι 7 η ώρα το πρωί και το ξυπνητήρι χτυπάει ήδη 10 λεπτά. Αισθάνομαι ότι δεν βρέχει μόνο έξω αλλά και μέσα στο δωμάτιο. Η ατμόσφαιρα από την υγρασία είναι τόσο βαριά που δεν έχω το κουράγιο να σηκώσω το κεφάλι μου από το μαξιλάρι. Ακόμα και οι σκέψεις μου είναι συμπιεσμένες.
Πρέπει να σηκωθώ και να αρχίσω να τρέχω. Σήμερα λήγει η προθεσμία για την πληρωμή των οφειλών μου στην εφορία και δεν είμαστε τώρα για πρόστιμα. Μόνο προσωπικό ασφαλείας σήμερα εξαιτίας της γενικής απεργίας. Αυτό σημαίνει πολλή δουλειά και λίγοι υπάλληλοι. Όσο πιο γρήγορα πάω τόσο πιο νωρίς θα ξεμπερδέψω. Γρήγορος καφές στο πόδι. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω. Φανάρι. Η ταυτότητα; Φανάρι. Το ένταλμα πληρωμής; Μποτιλιάρισμα και πολλά φανάρια. Χρήματα, τα πήρα τα φράγκα από το συρτάρι; Παρκάρω στο πάρκινγκ της υπηρεσίας, τα έχω όλα εντάξει. Για μια ακόμα φορά υπήρξα απόλυτα συνεπής όταν έπρεπε να πληρώσω.
Έχει πάει 1 το μεσημέρι όταν φτάνω στην γκαλερί. Αύριο είναι τα εγκαίνια της φωτογραφικής μου έκθεσης. Ο επιμελητής είναι στην πόρτα και με περιμένει με εκείνο το βλέμμα που έχει κανείς όταν πατήσει σκατά σκύλου λίγο πριν πάει στο πρώτο ραντεβού. Δεν ξέρω τι να περιμένω αλλά μάλλον η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη. Η αποθήκη με τις φωτογραφίες έχει πάρει νερά. Από τα μάτια των δυο μεγάλων πορτραίτων των τσιγγάνων κυλάνε μελανά δάκρυα. Ειρωνικό για μια έκθεση που φιλοδοξούσε να έχει τίτλο “Το γέλιο”. Αγώνας δρόμου για το ξανατύπωμα των φωτογραφιών και για το στήσιμο της έκθεσης. Το απρόοπτο και η καταστροφή είναι ένα ζευγάρι παπούτσια που φοράω πάντα σε κάθε νέο βήμα.
Εξουθενωμένος πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ. Σκατά μέρα, όπως ήταν και η χτεσινή όπως θα είναι και οι επόμενες. Τα σεντόνια με τυλίγουν σαν γάζες. Στο μυαλό μου ξετυλίγονται οι ενοχές. Την εγκατέλειψα επειδή ήμουνα δειλός και δεν ήθελα να δεσμευτώ; Όλες οι δικαιολογίες ήταν αλήθεια ή προφάσεις; Ήθελα ή δεν ήθελα, μπορούσα ή δεν μπορούσα να αφήσω τις ευκολίες μου; Πρέπει να βρω το κουράγιο να αλλάξω τη ζωή μου…να την πάρω τηλέφωνο αύριο…έχω να κάνω σεξ πολύ καιρό…ας με πάρει εκείνη…καλύτερα…να…

Στέκομαι στον χώρο που δεν έχει όρια και διαστάσεις. Τριγύρω υπάρχει μόνο πηχτό και συμπαγές σκοτάδι, ένα αδιαμόρφωτο σύμπαν. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν έχω μνήμες, δεν έχω επιθυμίες.
Ξαφνικά προβάλλει μπροστά μου ένας λεπτός, γρανιτένιος βράχος. Όμοιος με πύργο αλλά η βάση του δεν διακρίνεται ενώ και η κορυφή του είναι δυσδιάκριτη. Γύρω του ελίσσεται μια πέτρινη σκάλα. Χορταριασμένη, ετοιμόρροπη. Χτισμένη από χέρι ανθρώπινο ή την τύχη, δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα.
Βρίσκομαι στο πρώτο σκαλοπάτι, δεν γνωρίζω τι μπορεί να υπάρχει στο τέλος της διαδρομής αλλά η επιθυμία μου να ανέβω τα σκαλοπάτια είναι ανεξάντλητη. Ξεκινάω να ανεβαίνω, η επιθυμία μου ενισχύεται και σταδιακά μπλέκεται με την περιέργεια και τον φόβο. Συνεχίζω να ανεβαίνω.
Η κορυφή είναι επίπεδη. Από το βάθος ξεπροβάλλει ένας γέροντας λευκοντυμένος. Φοράει μια μακριά ρόμπα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα του. Το πρόσωπο του είναι μακρύ και ισχνό. Έχει μακριά λευκά μαλλιά και γένια και στις κόγχες των ματιών του δεσπόζουν ολόμαυροι βολβοί. Κινείται οριακά πάνω από το έδαφος και πλησιάζει μερικά μέτρα προς το μέρος μου. Σταματάει.
Τώρα είμαι εγώ που κινούμαι προς το μέρος του. Δεν αισθάνομαι φόβο ή δισταγμό. Πλησιάζω. Ανοίγει το στόμα του. Στην αρχή είναι ένα φυσιολογικό ανοιχτό στόμα αλλά πολύ γρήγορα το στόμα του ανοίγει και προς τις δυο σιαγόνες. Τόσο που αντικαθιστά το σκοτάδι γύρω μας. Το στόμα του μάγου είναι μια αβυσσαλέα τρύπα στεφανωμένη από την άσπρη ρόμπα, τα άσπρα μαλλιά, τα άσπρα γένια.
Συγκεντρώνω την επιθυμία μου, συσπειρώνομαι σαν ελατήριο και βουτάω μέσα στο στόμα του. Με καταπίνει και εγώ αισθάνομαι μια γλυκιά θαλπωρή την ώρα που γλιστράω μέσα στο σώμα του.

Ανοίγω τα μάτια μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε άλλοτε είχα υπάρξει τόσο ήρεμος. Ένα αδιόρατο χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μου , μου προκαλεί αμηχανία. Λες, όταν θα σηκωθώ από το κρεβάτι, να ξαναβάλω πάλι τα τσιμεντένια παπούτσια μου;

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)

Ο Artbomber προτείνει:

Από 19 ως 21 Ιουνίου μουσικοί και συγκροτήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό που εκπροσωπούν όλα τα είδη μουσικής στήνουν το μεγαλύτερο μουσικό πανηγύρι !!!
Η ευρωπαική γιορτή της μουσικής αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινή πολιτιστική δράση της Ευρώπης.
Από αύριο ... θα την ακούσετε στην πόλη.

Επιλάξαμε να μην έχουμε σχόλια στα κείμενά μας για διάφορους λόγους. Ωστόσο όποιος επιθυμεί μπορεί να αποστέλλει τα σχόλιά του, τις προτάσεις του ή τα κείμενά του στο mail μας
www.artbomber@windowslive.com. Φυσικά, αν το επιθυμείτε και μας το δηλώνετε, εμείς θα δημοσιοποιούμε τα mail σας στο blog των δημιουργών...

Τι μπορείτε να μας στείλετε;

• Κείμενά σας με θέμα της επιλογής σας.
• Κείμενα που σας άρεσαν από διάφορα άλλα blogs. Ο Artbomber θα επικοινωνήσει με τον συντάκτη και με την άδειά του, θα τα δημοσιοποιήσει.
• Ιδέες σας για οποιαδήποτε δημιουργική πρωτοβουλία. Μας αρέσουν οι πρωτότυπες και οι... "καταδικασμένες σε αποτυχία".

Το πρώτο ελληνικό ψηφιακό βιβλίο

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου. Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Το ομορφότερο όνειρο
Του blogger sofi-k
http://sofi-k.blogspot.com

... τα μάτια της βάρυναν και ο κόσμος γύρω της μίκραινε…
Και ξαφνικά, σαν να τίναξε από πάνω της όλη την κούραση, σωματική και ψυχική, σηκώθηκε.
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και έκανε μερικά βήματα. Δε βρισκόταν στο σπίτι της. Αν και δεν το αναγνώριζε, ένιωθε πολύ οικεία, σαν να είχε ξαναβρεθεί στο ίδιο μέρος κάποτε… Κάτι της θύμιζε… αλλά πάλι, δεν μπορούσε να πει με σιγουριά που ήταν. Τι παράξενο συναίσθημα.
Ασυναίσθητα συνέχισε να προχωράει. Καθώς προχωρούσε σε ένα μακρύ διάδρομο, έβλεπε γύρω της κλειστές πόρτες. Κάθε φορά που περνούσε δίπλα από μία, άκουγε αδιευκρίνιστους θορύβους. Πίσω από μία βαριά ξύλινη πόρτα ακούστηκε μια γλυκιά μουσική, σαν κάποιος να έπαιζε φλογέρα, ή κάτι τέτοιο, δεν μπορούσε να διακρίνει καλά. Το συναίσθημα της οικειότητας δυνάμωσε.
Πίσω από μία άλλη πόρτα, ξύλινη κι αυτή, αλλά σπασμένη, ακούστηκαν κραυγές, άναρθρες, - κι όμως μελωδικές!… Σαν κάποιος να μιλούσε μια άγνωστη γι’ αυτή γλώσσα. Κάτι την έσπρωξε να κοιτάξει μέσα από μία χαραμάδα. Είδε μικρά πλασματάκια να κινούνται σε παράξενους βηματισμούς και να κάνουν κινήσεις, σαν να χόρευαν. Σαν να συμμετείχαν όλα μαζί σε μια τελετή! Έμεινε για λίγο εκεί να τα χαζεύει. Πραγματικά πρωτόγνωρο θέαμα! Κάποια στιγμή κατάλαβε πως είχε γίνει αντιληπτή, αλλά κανείς δεν είχε ενοχληθεί από την παρουσία της. Σε μία κίνησή του ένα από τα πλάσματα σκόνταψε μάλλον, και έπεσε. Όλα μαζί γέλασαν καλοπροαίρετα, βοηθώντας το να σηκωθεί και να συνεχίσουν την τελετουργία τους. Ένα χαμόγελο είχε σχηματιστεί και στα χείλη της.

Συνέχισε να περπατάει, αφήνοντας πίσω της την πόρτα με τα παράξενα αυτά πλάσματα. Πριν προλάβει να απομακρυνθεί, ένιωσε κάποιον να την ακολουθεί. Γύρισε και είδε το πλασματάκι που πριν λίγο είχε πέσει να κρατάει ένα λουλούδι. Ασυναίσθητα έσκυψε κι αυτό της το έπλεξε στα μαλλιά. Χαμογελάσανε και οι δύο και συνεχίσανε την πορεία τους. Όλα φαινόταν να γίνονται τόσο φυσικά! Η αίσθηση της οικειότητας γινόταν ολοένα και πιο έντονη!

Πιο κάτω, από την απέναντι πλευρά του διαδρόμου αυτή τη φορά, μια άλλη πόρτα ήταν διάπλατα ανοιχτή. Υπήρχε έντονο διάχυτο φως παντού και στην μέση του δωματίου ένα μικρό σιντριβάνι. Στάθηκε για λίγο να το κοιτάζει και ενώ ένιωθε το νερό να την απορροφά, ένας κρότος της τράβηξε την προσοχή. Γύρισε το κεφάλι της και είδε πως σχεδόν είχε πλησιάσει στο τέλος του διαδρόμου. Εκεί, υπήρχε μία τελευταία πόρτα, η πιο εντυπωσιακή από όλες! Μια πόρτα φτιαγμένη από γυαλί. Ένιωσε ένα ρίγος να τη διαπερνά και μια έντονη επιθυμία να πλησιάσει κι άλλο και να την ανοίξει, αλλά συγχρόνως, κάτι την φόβιζε, κάτι που δεν μπορούσε να διασαφηνίσει τι ήταν… Κι άλλος κρότος ακούστηκε... Χωρίς να το καταλάβει καλά καλά, είδε το χέρι της να σπρώχνει την πόρτα και αυτή να ανοίγει διάπλατα. Έκανε δυο βήματα και βρέθηκε μέσα σε ένα δωμάτιο, γεμάτο με καθρέφτες. Ξαφνικά, ένιωσε σαν να έπρεπε να αντιμετωπίσει κάτι. Δεν ήξερε τι, κι αυτό ήταν κάτι που λιγάκι την τρόμαξε, αλλά παρόλα αυτά αποφάσισε να συνεχίσει. Αποφάσισε; Ίσως να ένιωθε πως δεν είχε άλλη επιλογή... Καθώς βημάτιζε, κοίταξε γύρω της. Τόσοι πολλοί καθρέφτες... Σαν τα δωμάτια που υπάρχουν σε μερικές ταινίες τρόμου, που πρέπει να διασχίσεις διαδρόμους με πολλούς καθρέφτες, που χάνεσαι, δε βρίσκεις το δρόμο σου... Ειρωνεία, αυτό πάντα το φοβόταν σε τέτοιου είδους ταινίες. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε. Ίσως ήταν αυτήν η ευκαιρία να ξορκίσει το φόβο της!
Αρχικά, περπατούσε προσπαθώντας να μένει προσηλωμένη στο διάδρομο. Πίστευε πως αν κοιτάξει γύρω της θα μπερδευόταν από όλες τις αντανακλάσεις. Και προς στιγμήν φάνηκε να τα καταφέρνει. Αλλά... κάποια στιγμή ένιωσε πως μια εικόνα την ακολουθούσε. Φοβήθηκε και επιτάχυνε το βήμα της. Όπως ήταν φυσικό, άρχισε να χάνει το δρόμο. Σκόνταψε μια δυο φορές πάνω στους καθρέφτες. Σκέφτηκε πως ή θα πανικοβαλλόταν και δε θα έβγαινε ποτέ από εκεί, ή θα χαλάρωνε και σιγά σιγά θα έβλεπε μπροστά της την έξοδο. Πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να ανακτήσει την συγκέντρωση της. Σταμάτησε και κοίταξε. Φυσικά ήταν η δική της αντανάκλαση η εικόνα που ακολουθούσε. Αλλά ήταν η δική της αντανάκλαση, γυμνή. Κοιτάχτηκε και συνειδητοποίησε πως ήταν όντως γυμνή. Το μόνο που έβλεπε πάνω της, ήταν ένα λουλούδι πλεγμένο στα μαλλιά. Δε θυμόταν ακριβώς πως βρέθηκε εκεί αλλά της άρεσε! Η εικόνα της, όμως, κάτι είχε. Ήταν η ίδια, αυτό το καταλάβαινε. Το ίδιο καλούπι, το ίδιο στήθος, λιγάκι πεσμένο από το πέρασμα του χρόνου, κοιλίτσα, γλουτοί. Κι όμως αυτήν η αντανάκλαση, είχε κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο. Κοίταξε τα χέρια της αντανάκλασης, τα πόδια, το πρόσωπο. Όλα τα αναγνώριζε, αλλά σίγουρα είχαν κάτι πιο όμορφο! Έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό της, βλέποντας συγχρόνως τη φιγούρα στον καθρέφτη να στρέφεται κι αυτή. Είδε το σημάδι στον ώμο, σημάδι εκ γενετής, την τομή, απομεινάρι μιας παλιάς επέμβασης. Όλα ήταν εκεί. Συνέχισε να περπατάει, γυρνώντας συχνά να παρατηρήσει την εικόνα της. Είχε αρχίσει να το διασκεδάζει! Ποτέ ξανά δεν είχε κοιτάξει κατάματα τον εαυτό της! Και τώρα, ανάμεσα σε τόσους καθρέφτες, της δινόταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία! Έβλεπε μια όμορφη εκδοχή του εαυτού της από κάθε γωνία! Ξαφνικά σταμάτησε και ξανακοίταξε έντονα τη φιγούρα που στεκόταν απέναντι της και την κοιτούσε κι αυτή στα μάτια. Κατάλαβε. Ήταν ακριβώς η ίδια. Ούτε πιο όμορφη, ούτε πιο άσχημη. Ούτε πιο ψηλή, ούτε πιο αδύνατη. Ακριβώς η ίδια!

Το φως του ήλιου που διαπέρασε τις γρίλιες, έπεσε στα μάτια της και την ξύπνησε. Ένιωθε πως κοιμήθηκε τόσο ξεκούραστα, μετά από πολλά χρόνια στη ζωή της! Απόλαυσε για λίγο τη θαλπωρή που ένιωθε και μετά σηκώθηκε να κάνει τον πρωινό της καφέ. Αυτό το πρωινό, δεν κοιτάχτηκε σε κανέναν καθρέφτη! Ήξερε πως όση ομορφιά χρειαζόταν, την είχε μέσα της! Το ήξερε, τώρα πια την είχε δει!...

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)

Το πρώτο ελληνικό ψηφιακό βιβλίο

Ο Artbomber σας ανακοινώνει ότι φτάσαμε τις 52 πωλήσεις.
Το πρώτο μας ψηφιακό βίβλίο με τίτλο ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ βρίσκεται στον υπολογιστή τουλάχιστον 52 βιβλιοφάγων ονειροπόλων. Το πρωτοποριακό εκδοτικό εγχείρημά μας μπορείτε να το αγοράσετε (download) από το ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Σας ευχαριστούμε που είστε περίεργοι... Λένε ότι η περιέργεια θα σώσει τον κόσμο.

Eτοιμαζόμαστε...

Ο Artbomber σας ανακοινώνει ότι αυτόν τον καιρό βρίσκεται σ' επαφές προκειμένου να βρει τον κατάλληλο συνεργάτη για το επόμενο εκδοτικό εγχείρημα.
Ελπίζουμε σε λίγες μέρες να έχουμε καταλήξει και να είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τις λεπτομέρειες. Να είστε βέβαιοι ότι το επόμενο δημιουργικό "χτύπημα" του Artbomber θα είναι τουλάχιστον ... "υπερβολικό".

Συλλυπητήρια

Ο Αrtbomber νιώθει την ανάγκη να συλλυπηθεί τους συγγενείς των θυμάτων του εγκέλαδου και να ευχηθεί "κουράγιο" στους τραυματίες και τους δεκάδες νεο-άστεγους.

Είναι κλισέ αλλά είναι όσο ειλικρινές γίνεται. ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

Το πρώτο ελληνικό ψηφιακό βιβλίο

Το ομορφότερο όνειρο που είδα
Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου. Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.


Όνειρα και όνειρα..
του blogger Shades
http://sershades.blogspot.com

Κοιτά πίσω στα παιδικά του χρόνια και θυμάται στιγμές όμορφες γεμάτες φροντίδα και ζεστασιά, πολύ φτώχια, αξιοπρέπεια, αρχές, μυρωδιές και χρώματα φωτεινά.. και όνειρα, πολλά όνειρα.
Βλέπει σήμερα τον εαυτό του στο καθρέφτη και δεν τον αναγνωρίζει, βλέπει βαθιές χαρακιές στο πρόσωπό του σχεδόν ουλές αλλά δε μένει σ’ αυτό.. εκείνο που του τριβελίζει το μυαλό είναι το ύφος, ναι αυτό το θλιμμένο ύφος.. αυτό του αποτυχημένου.
Έκανε όνειρα μικρός εκεί στη φτωχογειτονιά που έμενε, ήθελε λέει να φτιάξει μια οικογένεια με πολλά παιδιά κι ένα εξοχικό, δεν είχε ποτέ εξοχικό ούτε χωριό να φύγει όπως έκαναν όλοι. Του έλειπε και το ‘θελε πολύ, να φυτεύει διάφορα λουλούδια να έχει γλάστρες με βασιλικό, ζουμπούλια, νυχτολούλουδα και να βλέπει θάλασσα να χάνετε το μάτι του στη θάλασσα, αυτό τον ηρεμούσε.
Να πηγαίνει τα βράδια και να μαζεύει όστρακα στην ακρογιαλιά, να κάθεται με τις ώρες μ’ ένα τρανζίστορ και λίγη ρακί να τον ψήνει η αρμύρα.
Θυμάται τις αλάνες της Κοκκινιάς που έπαιζε μπάλα μικρός και τη καστάνια με τα λαδερά, που είχε έτοιμο φαΐ απ’ τα χτες η μάνα, για να πάρει μαζί του στη δουλειά.Ακόμα είχε στη μύτη του τις οσμές απ’ τις αυλές, τα ασπρισμένα σκαλοπάτια, τη μυρωδιά του ασβέστη και εικόνες που στα μάτια του τότε φάνταζαν ανούσιες και βαρετές τώρα μόνο τέτοιες θυμάται.
Την παλιοπαρέα με τα παιδιά της γειτονιάς, τα αυτοσχέδια πατίνια με τα κλεμμένα ρουλεμάν και το χάρτινο φανάρι που κρατούσε στη περιφορά του επιταφίου τη μεγάλη Παρασκευή.
Βλέπει τώρα στο καθρέφτη και το πρόσωπό του είναι μεγάλη Παρασκευή.Δεν του ‘ρθαν σαν τα λογάριαζε, άλλη τροχιά πήρε η ρότα του αλλού τον τράβηξε η ζωή, δεν είπε όχι, μήτε δείλιασε ποτέ το πάλεψε με νύχια και με δόντια και τις κακοτοπιές τις κοίταξε στα μάτια.
Έρχονται ώρες μόνο που σκέφτεται και πονά.Είχε όνειρα παιδί όχι μεγάλα κι άπιαστα, παρά μόνο ένα ακρογιάλι κι ένα χουρμά.
Ένα χουρμά που ποτέ πια δεν θα γευτεί..

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)

To ομορφότερο όνειρο που είδα

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα από τα 15 "πανέμορφα όνειρα" του πρώτου μας ψηφιακού βιβλίου.
Το συλλογικό μας ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημα μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το διαδικτυακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Το ομορφότερο όνειρο
Του blogger Tradescadia
http://tradescadia.blogspot.com/

Ο φίλος μου ο Αλί από το Πακιστάν, έγινε προχτές τμηματάρχης στην εταιρεία που δουλεύει.
Η φίλη μου η Αλεξάνδρα που είναι αρχιτέκτονας και δουλεύει σε μια μεγάλη δημόσια υπηρεσία, ανέλαβε ένα πολύ σημαντικό έργο και είναι πανευτυχής. Έχασε την ακοή της σε παιδική ηλικία από χορήγηση λανθασμένης φαρμακευτικής αγωγής, αλλά αυτό δεν έχει επηρεάσει σε τίποτα την επαγγελματική της σταδιοδρομία.
Ο φίλος μου ο Κωστής παντρεύεται το σύντροφό του το Μάνο σε ένα μήνα, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης. Οι γονείς του είναι πανευτυχείς που ο γιος τους είχε την τύχη να βρει έναν άνθρωπο που να τον αγαπάει και να τον κάνει ευτυχισμένο.
Ο φίλη μου η Ίντι από τη Νιγηρία έγραψε τις προάλλες τα παιδιά της στο σχολείο της γειτονιάς. Ήρθε ενθουσιασμένη να μου διηγηθεί πόσο πολύ τα καλοδέχτηκαν οι συμμαθητές τους και πως έπιασαν κιόλας τις πρώτες τους φιλίες.
Ο φίλος μου ο Σταμάτης μου είπε προχτές να πάμε σινεμά. Τον ρώτησα σε ποιο προτιμά, μια που είναι σκληρυντικός και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Μου απάντησε: «Δεν έχω πρόβλημα. Ούτως ή άλλως όλοι οι κινηματογράφοι της πόλης, όπως και οι δρόμοι άλλωστε, έχουν πλήρη προσβασιμότητα. Έχουμε άπειρες επιλογές.»
Η φίλη μου η Κατερίνα παντρεύτηκε πρόσφατα. Στην εταιρεία που δουλεύει της έδωσαν προαγωγή και επιπλέον αρμοδιότητες. Είναι πολύ χαρούμενη με αυτή την εξέλιξη γιατί έχει επενδύσει πολλά σε αυτή τη δουλειά και νιώθει ότι τώρα αναγνωρίζονται όλα όσα είχε κάνει, καθώς και η επαγγελματική της αξία.
Ο φίλος μου ο Στέφανος μου ανακοίνωσε χαρούμενος ότι βρήκε τη δουλειά που πάντα ονειρευόταν σε ένα βιβλιοπωλείο. «Είμαι πολύ τυχερός», μου ομολόγησε. «Από τότε που κατάφερα να απεξαρτηθώ από τις άτιμες τις ουσίες, η επανένταξή μου έχει υπάρξει τόσο ομαλή, που ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια».
Η φίλη μου η Μαρίνα με κάλεσε στο πάρτι των εβδομηκοστών της γενεθλίων. Έλαμπε από χαρά. Περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της και τους φίλους της, έδειχνε με καμάρι το «Βραβείο Δημιουργικότητας» που κέρδισε στο Εργαστήρι Τρίτης Ηλικίας της γειτονιάς της. «Από τότε που σταμάτησα να δουλεύω», μου είπε, «είναι σα να άρχισα να ζω από την αρχή. Έχω παρέα, έχω εναλλακτικές, κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω δημιουργική, είναι στ’ αλήθεια υπέροχο!».

Εκείνο το βράδυ, όλοι μου οι φίλοι με επισκέφτηκαν στο όνειρό μου. Και αφού ο καθένας μου εξιστόρησε τα νέα του, άρχισαν να χτυπούν όλοι μαζί κάτι μελωδικά καμπανάκια που έβγαζαν μια παραδεισένια μουσική.
Ξύπνησα. Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι. Όνειρο και τούτο… Ωραία θα ήταν…
Αναλογίστηκα τον Αλί που γνώρισα στα φανάρια της Αγ. Παρασκευής και με καλημέριζε κάθε πρωί. Τώρα λογικά μπορεί και να έχει γυρίσει στο Πακιστάν. Η΄ απλά άλλαξε φανάρι.
Την Αλεξάνδρα που φυτοζωεί στη δουλειά της, μιας και λόγω της κώφωσής της δεν της αναθέτουν απολύτως καμία αρμοδιότητα. Λες και σκέφτεται με τα αυτιά ο άνθρωπος…
Τον Κωστή που δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ στους γονείς του για το Μάνο, το σύντροφο της ζωής του.
Την Ίντι, που κάθε μεσημέρι όταν τα παιδιά της γυρίζουν από το σχολείο τα παρηγορεί και τους σκουπίζει τα δάκρυα προσπαθώντας να τα κάνει να ξεχάσουν όλα όσα τους έχουν πει οι συμμαθητές τους κατά τη διάρκεια της μέρας για το χρώμα το δέρματός τους και την καταγωγή τους.
Το Σταμάτη, που από τότε που νόσησε είναι αποκλεισμένος σε ένα σπίτι και εξαρτάται από κάποιον για να κάνει το παραμικρό, μια που στην πόλη δεν υπάρχει καμία προσβασιμότητα για εκείνον.
Την Κατερίνα, που δε θα πάρει επιπλέον αρμοδιότητες στη δουλειά της γιατί όπως λέει και ο προϊστάμενός της «Ε, τώρα που παντρεύτηκες, θα κάνεις και κανά παιδί και πού να σου δίνω τώρα νέο πόστο».
Το Στέφανο, που γράφτηκε στο πρόγραμμα μεθαδόνης για να απεξαρτηθεί από τις ουσίες. Δε θα δουλέψει ποτέ σε βιβλιοπωλείο. Απλούστατα γιατί η σειρά προτεραιότητάς του δεν τον βρήκε ζωντανό.
Και τη Μαρίνα, που εγκαταλελειμμένη από οικογένεια και παιδιά, μαραζώνει κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους και μετράει τις μέρες μέχρι την τελική της «φυγή», για να πάψει να νιώθει αυτό το απόλυτο κενό της απραξίας.
Οι φίλοι μου. Όλοι διαφορετικοί. Όλοι ίσοι;

Το παραπάνω κείμενο καθώς και άλλα 14 πανέμορφα όνειρα αποτελούν το πρώτο ψηφιακό βιβλίο του Artbomber. Αγοράστε το (download) δωρεάν από εδώ (ψηφιακές εκδόσεις)

Ξεκινάει και πάλι το ταξίδι

O Artbomber σκέφτεται να προσπαθήσει κάτι υπερβολικό εώς αδύνατο.
Άρα έχει ήδη έναν καλό λόγο...
Το σκέφτεται πάντως... !!... Και μετά λες: Με φοβίζουν οι αποτυχίες;
Σιγά μην με φοβίσουν.
Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουμε μια... υπερβολική εκδοτική προσπάθεια.!

Κυκλοφορούμε...

Ευχαριστούμε το blog ΦΩΤΟ...ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ για το κείμενό του

Πραγματοποιήθηκε η πρώτη ψηφιακή έκδοση του Artbomber με τίτλο "Το ομορφότερο όνειρο". Ευχαριστώ από καρδιάς για την ένταξη της δικής μου ιστορίας στο δυναμικό της έκδοσης καθώς και για την ανιδιοτελή παροχή βήματος για μια ελεύθερη έκφραση.
Είναι σημαντικό. Καλή συνέχεια.


Ευχαριστούμε το blog ΔΕΣ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ για το κείμενό του

Το post αυτό είναι αφιερωμένο στην πρώτη (κατά τη γνώμη μου δεύτερη) ψηφιακή έκδοση του artbomber, στην οποία έχω την τιμή να είμαι συμμέτοχος. Τον artbomber δεν το γνωρίζω, απλώς ανταποκρίθηκα στο κάλεσμά του. Οπως και άλλοι 14 άνθρωποι.


Ευχαριστούμε το blog Purple Overdose για το κείμενό του

Πιστεύω αυτό που είχε δηλώσει κάποτε κι ο μακαρίτης ο Σιδηρόπουλος. Ότι το έργο όταν φεύγει απ' τα χέρια του δημιουργού αποκτά τη δική του οντότητα, το δικό του ξεχωριστό ύφος. Οι μεσάζοντες είναι έμποροι. Και σαν έμποροι που είναι κάνουν τη δουλειά τους. Τζον Λοκ, λεσέ φερ- λεσέ πασέ, Μοντεσκιέ, ελεύθερη αγορά κτλ, κτλ. Μεσολαβώ για να πουληθεί το έργο σου. Μουσικό, συγγραφικό, το μ... της μάνας σου. Θέλω τόσα, παίρνω τόσα, μείον τόσα, πάρε κι εσύ δυο ψίχουλα. Και να σου πω και κάτι; Όλοι αυτοί που ασχολούνται μόνο με την τέχνη είναι εισοδηματίες. Ξέρω τι σου λέω. Οι άλλοι θα πεθάνουν στην ψάθα και κάποιοι απ' αυτούς, ίσως και να δικαιωθούν κάποτε. Αλλά σίγουρα μετά θάνατον. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τζάμπα κόπος, μάγκες. Ή θα ζεις αλά Μπουκόφσκι και θα γράφεις, παίζεις μουσική ή οτιδήποτε ή άστο γι' αύριο. Ταφόπλακα στους καλλιτέχνες της πλάκας- επίσης ξέρω τι σου λέω.
Ξαναγυρνώ στο μεσάζοντα γιατί ξεφεύγω. Γνωρίζω τα μούτρα του, ξέρω πως συμπεριφέρεται στους νέους ανθρώπους. Υποστηρίζω την τέχνη για την τέχνη. Για κανέναν άλλον. Οι εποχές που ζούμε είναι πονηρές. Οι καλές προσπάθειες θα έρθουν από αλλού. Μπορεί από ονειροπόλους, μπορεί από τρελούς. Μπορεί πάνω από ξίδια, μέσα από καπνούς, από το οτιδήποτε.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο artbomber, ούτε τι πρεσβεύει. Και δε με νοιάζει. Ζήτησε κάτι δικό μου και το έλαβε. Κάποιες λέξεις μου. Είναι δωρεάν και βρίσκονται εδώ. Μαζί με αυτές άλλων ανθρώπων. Κι ένας να τις διαβάσει είναι κέρδος. Επανέρχομαι σ' αυτό που έλεγα στην αρχή. Δεν έχει να κάνει με ναρκισσισμό. Το έργο είναι ελεύθερο κι ανεξάρτητο. Και χαράζει πάντα το δικό του δρόμο. Βάλτο καλά στο μυαλό σου αυτό...


Ευχαριστούμε το blog ΟΝΕΙΡΟΠΥΛΗ για το κείμενό του

Είναι χαρά μου που συμμετέχω στη πρώτη ψηφιακή- εκδοτική προσπάθεια του artbomber.com.
Είναι χαρά μου που βλέπω τον ιστό να μεγαλώνει, τις φωνές να πληθαίνουν, τον κόσμο να έρχεται κοντά.
Μπράβο στα παιδιά για τη κίνηση.
Καλή συνέχεια και εις ανώτερα.
Τις 15 ιστορίες μπορείτε να τις κατεβάσετε δωρεάν από εδώ.
Αν και ψηφιακές αυτές οι ιστορίεςμυρίζουν όλες χώμα και ουρανό.
Καλή ανάγνωση

Ευχαριστούμε το blog IT TAKES A THOUGHT TO MAKE A WORD για το κείμενό του

Είναι πολύ όμορφο να σου δίνονται κίνητρα γραφής. Ένα τέτοιο υπήρξε για μένα η νέα συλλογική εκδοτική προσπάθεια του Artbomber (http://www.artbomber.com/) με τίτλο "Το ομορφότερο όνειρο". Μπορείτε να το βρείτε και να το "κατεβάσετε" δωρεάν εδώ. Μεγάλο ευχαριστώ στον Artbomber για την ευκαιρία και για την πρωτοβουλία. Είναι όμορφο να "μαζευόμαστε" για τέτοιου είδους γραφές.
Καλή ανάγνωση!

Το πρώτο ψηφιακό βιβλίο

Την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του βιβλίου μας, αγοράστηκε ψηφιακά από 13 Έλληνες bloggers που επισκέφθηκαν τη σελίδα μας (δυστυχώς ημιτελή ακόμη) και το κατέβασαν (download) στον υπολογιστή τους.

Το βιβλίο μας ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ μπορείτε να το βρείτε στο ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber στη σελίδα www.artbomber.com φυσικά εντελώς δωρεάν.

Στόχος του βιβλίου αυτού ήταν η γνωριμία με τον Artbomber.
Θέλουμε να γίνουμε ένα διαδραστικό blog που ο καλλιτέχνης θα μπορεί να δημιουργεί χωρίς να έχει το άγχος της έγκρισης από κάποιον.

Σε λίγες μέρες ο Artbomber θα ξεκινήσει το καινούριο του δημιουργικό blogοπαίχνιδο. Θα μπορέσετε να ενημερωθείτε από εδώ.

Το πρώτο ψηφιακό βιβλίο

Κατεβάστε στον υπολογιστή σας δωρεάν το πρώτο μας ψηφιακό βιβλίο με τίτλο:
ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ

Το βιβλίο κυκλοφορεί στο ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber (θα το βρείτε στην κατηγορία Ψηφιακές εκδόσεις)

Αντί προλόγου στη ψηφιακή μας έκδοση προτιμήσαμε ένα υπέροχο ποίημα της Κικής Δημουλά.

ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ

Τι αντικοινωνικά που είναι τα όνειρα.
Ούτε φιλίες ούτε δεσμοί
Μόλις μας δουν σβήνουν
Σαν σπίθα έκθετη σε θύελλα

Ανθρωποφοβία;
Ίσως τραυματισμένο γόητρο
Επειδή δουλεύουν εκεί κάτω στα ορυχεία χαμένων ευκαιριών

Είχαν βλέπεις κι αυτά άλλα όνειρα.

Από την ποιητική συλλογή ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ

Τις επόμενες μέρες εδώ στο blog του Artbomber θα ανεβάζουμε αποσπάσματα των κειμένων που μας χάρισαν οι Έλληνες bloggers. Και σύντομα ξεκινούμε τη νέα μας προσπάθεια...

Το ομορφότερο όνειρο που είδα

Έτσι θέλαμε να είναι η πρώτη μας έκδοση. Γεμάτη πανέμορφα όνειρα.

Η πρώτη μας συλλογική ψηφιακή έκδοση είναι γεγονός.

Τιτλοφορείται: ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ.

15 Έλληνες bloggers τίμησαν τον Artbomber και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Το αποτέλεσμα της συγγραφικής τους δημιουργίας είναι ονειρεμένο.

Το βιβλίο ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ μπορείτε να το αγοράσετε δωρεάν (download) από το ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber. Θα το βρείτε στην κατηγορία "ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ" του Artbomber.

Κλείνοντας, νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους τους bloggers που μοιράστηκαν μαζί μας τα όνειρά τους. Καλή ανάγνωση.

Ο Αrtbomber αναζητά νέους συγγραφείς

Αν σας ενδιαφέρει να εκδώσετε το συγγραφικό σας έργο στον ψηφιακό εκδοτικό οίκο του Artbomber, μπορείτε να στείλετε σχετικό mail στο artbomber@windowslive.com εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον σας και εμείς θα σας στείλουμε το σχετικό ενημερωτικό κείμενο με τους όρους λειτουργίας και τις δυνατότητες κέρδους που αποκτάτε.
Στον Artbomber τα πάντα λειτουργούν υπέρ του δημιουργού.

Έρχεται η πρώτη μας ψηφιακή έκδοση

Την Τρίτη 27 Μαΐου κυκλοφορεί στο ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber η πρώτη μας συλλογική ψηφιακή έκδοση με τίτλο "ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ". 15 Έλληνες bloggers μοιράζονται μαζί μας τα όνειρά τους που συνθέτουν μια πρωτότυπη εκδοτική απόπειρα. Τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος της όλης προσπάθειας, ο Artbomber αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τους Έλληνες bloggers που συμμετείχαν στο εκδοτικό εγχείρημα ανταποκρινόμενοι στην πρόσκλησή του και να δηλώσει ότι επιβεβαιώθηκε απόλυτα για δεύτερη φορά στην άποψή του... ότι στην ελληνική blogόσφαιρα, μπορείς να βρεις διαμάντια!

To ομορφότερο όνειρο που είδα

Μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας λόγω των απίστευτα αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, έχουμε τη χαρά να σας ανακοινώσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να κυκλοφορήσουμε την πρώτη μας ψηφιακή εκδοτική προσπάθεια με τίτλο
"ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ".

Ο Αrtbomber έχει 15 λόγους για να αισθάνεται υπερήφανος. Μπορείτε να τους διαβάσετε όλους στις 32 σελίδες που είναι γεμάτες με πανέμορφα όνειρα.
Από την Τρίτη 27 Μαΐου θα έχετε τη δυνατότητα να αγοράσετε ψηφιακά (download) το βιβλίο μας από το ψηφιακό βιβλιοπωλείο του Artbomber.

Καλημέρα σας και Χρόνια πολλά. Χριστός Ανέστη. Έστω και λίγο καθυστερημένα.. Χρόνια πολλά.

Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, ημέρα της μεγάλης εξόδου, ο Artbomber σας εύχεται καλό ταξίδι και προσοχή στους δρόμους. Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση.

O Artbomber προτείνει: GOCULTURE

MIR festival
Το νέο διεθνές φεστιβάλ της πόλης είναι γεγονός! Το πρώτο MIRfestival προγραμματίζεται για τις 12 με 20 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα.
Ως φεστιβάλ αστικού πολιτισμού, του οποίου το σκηνικό είναι η Αθήνα, με αφετηρία το διεθνή διάλογο για τον πολιτισμό και στόχο τη δημιουργική συνάντηση του ζωντανού θεάματος με τα νέα τεχνολογικά μέσα, το MIRfestival έρχεται για να δώσει το λόγο σε όλες τις εξελίξεις που ως τώρα σιωπηλά πολιορκούσαν την πόλη μας. Mε το όνομά του να παραπέμπει στον ρώσικο διαστημικό σταθμό, είναι ένας δορυφόρος που σφύζει από ζωή και από παράξενα και ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά πρότζεκτ. Οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες προσγειώνονται σ’ αυτόν για να παρουσιάσουν τα έργα τους και να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο χωροχρόνο.
Το MIRfestival θα φιλοξενεί πειραματικές δημιουργίες στα όρια των τεχνών, εκεί όπου η σκηνή συναντά την εικόνα μέσω των νέων τεχνολογιών, και φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ανοιχτό χώρο δημιουργίας.
Το MIRfestival προσκαλεί όλους τους καλλιτέχνες που επιθυμούν να συμμετάσχουν, να καταθέσουν τις προτάσεις τους μέχρι την Πέμπτη 15 Μαΐου. Αναλυτικές πληροφορίες για την υποβολή των αιτήσεων θα βρουν οι ενδιαφερόμενοι στο site του φεστιβάλ www.mirfestival.gr.
Από τις προτάσεις που θα κατατεθούν για περφόρμανς, μικρής κλίμακας παραστάσεις πειραματικού χαρακτήρα, πειραματισμούς με ηλεκτρονική μουσική και νέες τεχνολογίες, ταινίες, εγκαταστάσεις, interactive εγκαταστάσεις, locative media projects, παρεμβάσεις στην πόλη ή άλλου τύπου καλλιτεχνικά πειράματα, θα επιλεγούν αυτές που θα παρουσιαστούν στο φεστιβάλ μαζί με τις ελληνικές και διεθνείς συμμετοχές που απαρτίζουν ήδη τον προγραμματισμό της διοργάνωσης.
Το φεστιβάλ διοργανώνεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρία MIR σε συνεργασία με τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και με άλλους πολιτιστικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ανακοινωθούν σύντομα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Χριστιάνας Γαλανοπούλου και των συνεργατών της. Οι βασικοί χώροι διεξαγωγής του φεστιβάλ θα είναι το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου "Μελίνα" στο Θησείο και το Θέατρο Αλκμήνη, αλλά θα χρησιμοποιηθούν και άλλοι ανοιχτοί και κλειστοί χώροι που θα ανακοινωθούν εν ευθέτω χρόνω.
Πηγή: goculture

O Αrtbomber προτείνει goculture

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου καλεί παιδιά και νέους ηλικίας 12 έως 23 ετών να κάνουν το «Πρώτο Βήμα» στον κινηματογράφο, δημιουργώντας ταινίες διάρκειας έως 7 λεπτών με τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν παιδιά και νέοι που ζουν στην Ελλάδα και μιλούν ελληνικά. Προτάσεις μπορούν να κάνουν μεμονωμένα άτομα ή ομάδες (π.χ παιδιά από μία τάξη σχολείου) που θα δουλέψουν συλλογικά σε όλα τα στάδια της παραγωγής.

Περίοδος κατάθεσης είναι η 15η Απριλίου 2008, οι εγκρίσεις θα γίνουν μέχρι 15 Μαΐου 2008 και η καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης του έργου 30 Οκτωβρίου του 2008. Ειδικά για φέτος θα υπάρχει και μια δεύτερη ημερομηνία κατάθεσης που είναι έως 15 Νοεμβρίου 2008.

Οι εγκρίσεις θα γίνουν μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου 2008 και η καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης του έργου είναι η 30η Μαΐου 2009.

Πηγή: Goculture

Ο Αrtbomber προτρέπει

O Αrtbomber έχει θέσει ως αυτοσκοπό ύπαρξης την προώθηση και προβολή πρωτότυπων και ανατρεπτικών καλλιτεχνικών δράσεων.
Επικοινωνήστε μαζί μας και πείτε μας την ιδέα σας. Ίσως μπορέσουμε να σας βοηθήσουμε περισσότερο απ' όσο μπορείτε να φανταστείτε.

O Artbomber προτείνει:

Οι Εκδόσεις Αρμός και το Poeticanet σας προσκαλούν
σε μία φιλική συνάντηση για την ποίηση,
που θα γίνει στο
"Πατάρι του Αρμού" (Μαυροκορδάτου 11)
την ερχόμενη Τρίτη 8 Απριλίου 2008
και ώρα 7.30 μ.μ.

Εκδόσεις Αρμός
Μαυροκορδάτου 11
106 78 Αθήνα
τηλ. 210 3830604 - 210 3304196
fax. 210 3819439
www.armosbooks.gr
e-mail: harmos@ath.forthnet.gr

O Artbomber προτείνει:

Aπό το blog ΜΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΕΙ

Ματια

Τα μάτια σου

Αυτές οι μικρές οπές της ψυχής σου

Όταν οι αντιστάσεις μου κάπτονται

κι αφήνομαι στο σκοτεινό τους βάθος

Κάθε φορά η ίδια κραυγή αναδύεται

"Εξημέρωσέ με!"

O Artbomber προτείνει Goculture

Comicdom Con Athens: Η γιορτή των κόμικς στην Αθήνα
Ένα διήμερο φεστιβάλ και μια έκθεση για την ένατη τέχνη

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των δυο προηγούμενων διοργανώσεων στο κεντρικό κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στο Κολωνάκι, το Comicdom Con Athens πραγματοποιεί αισίως την τρίτη διοργάνωσή του στις 5 και 6 Απριλίου 2008.

Στο πλαίσιο του Comicdom Con Athens 2008 διοργανώνεται επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα έκθεση σχεδίων του Will Eisner με τίτλο The ‘Spirit’ of Will Eisner, που διαρκεί ως τις 12 Απριλίου.
Στο διήμερο φεστιβάλ παρουσιάζονται διεθνείς προσκεκλημένοι, βραβεία comics, προβολές, σεμινάρια, φιλανθρωπικό sketch event, bazaar με τη συμμετοχή comic-shops και εκδοτικών εταιριών.
Μέσα από πρωτότυπα έργα που διατρέχουν την καριέρα του θεμελιωτή των αμερικανικών comics, η έκθεση The ‘Spirit’ of Will Eisner δίνει στο ελληνικό κοινό τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την εξελικτική πορεία του σπουδαίου αυτού δημιουργού.

Η έκθεση συνοδεύεται από επεξηγηματικό υλικό, ενώ κατά τη διάρκεια του διημέρου θα γίνουν σχετικές ομιλίες και προβολή του ντοκιμαντέρ Will Eisner: Portrait of a Sequential Artist στο οποίο μυθικά ονόματα της 9ης Τέχνης μιλούν για τον κορυφαίο δημιουργό.

Πηγή : Goculture

O Artbomber έστειλε το ακόλουθο μήνυμα στους συγγραφείς του

O Artbomber θέλει να σας ενημερώσει με χαρά ότι έχει συλλέξει 15 πανέμορφα όνειρα. Ωστόσο 2 Έλληνες bloggers ζήτησαν μια μικρή χρονική παράταση. Θα τους περιμένουμε για λίγες μέρες ακόμη.
Μέχρι τότε θα σας παρακαλούσαμε να μας στείλετε σ’ αυτό το mail ποια ακριβώς θα θέλατε να είναι η υπογραφή σας στο κείμενό σας.

Για παράδειγμα:
artbomber
www.artbomber.blogspot.com

Εννοείται ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ο,τιδήποτε επιθυμείτε ως υπογραφή (site, blogname, ονοματεπώνυμο, ψευδώνυμο)
Σας παρακαλούμε να μας απαντήσετε εντός 10 ημερών. Μπήκαμε στην τελευταία φάση της συλλογικής μας εκδοτικής προσπάθειας. Σας ευχαριστούμε και πάλι για την ανταπόκρισή σας.

Ο Αrtbomber προτείνει

Από το blog ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

H ΣΙΩΠΗ

Είμαι στη σκηνή χωρίς λόγια.

Η σκηνή σκοινί.

Διαβαίνω. Δεν έχω. Δεν είμαι.

Εσύ θα δεις ένα βήμα. Αν το κάνω.

Μια πτώση.

Το μπλε φως περιστρέφεται στο δρομο μπροστά μου.

Δεν είναι αυτό που θα ήταν.

Χωρίς λόγια, χωρις ρούχα. Στο σκοινί επάνω για την πτώση.

Βλέπω έναν ξυλοκόπο στο δάσος που γέρνει και πελεκάει και κόβει και με το τσεκούρι χτυπάει τα μέσα. Το κούτσουρο, τον κορμό, το ξύλο μέσα εκεί. Εκεί πελεκάει και γέρνει και χτυπάει και γέρνει. Κτύπα! Χτύπα! Εκεί. Δεν έχει. Πάγος. Θέρμη. Περιστρεφόμενος φάρος σημαίνει την απώλεια. Σαν κίνηση επαναληπτική της γλώσσας που σκάβοντας ικετεύει. Και σκάβει. Και γλιτσάει. Και μπαίνει μες στο νύχι. Ψυχή μου. Δίχως λόγο πια. Και τα κλεμμένα δικά μου είναι. Χαμένα. Σιωπή μόνο. Σιγή. Από χαμηλά. Από μέσα. Εκεί. Όπου η ακμή. Κτυπάει τις ίνες. Τις-ίνες-της. Τους-τένοντές-της. Έχει τένοντες; Έχει. Μα διαλυθήκαν! Κάτι σαν. Κάτι σαν. Κάτι σαν... Κατι σαν, μια όμορφη Κυριακή που πήγαμε όλοι μαζί στη λίμνη και έλαμπε ο ήλιος επάνω και κάτω έλαμπε το χορτάρι. Πράσινο. Όπως μόνο το πράσινο ξέρει να λάμπει. Για εσάς.

Ένα μπλε φως που περιστρέφεται μπροστά μου.

Μα δεν ειναι το παρόν, είναι ότι λείπει απ'αυτό. Λείπει κι απ' τ' απλωμένο χέρι που ζητάει. Λείπει. Απ' αυτό που δεν υπάρχει να δοθεί. Λείπει. Από μέσα μου. Λείπει. Από κει που πελεκάει η ακμή η περιχαρής η κοφτερή.

Ο Artbomber προτείνει:

Από το blog Ιστορίες του Βάσκες

Γράμμα στην αγέννητη κόρη μου

Αγάπη μου,

Καταρχήν σου εύχομαι να περάσεις καλά τις τελευταίες ημέρες που δεν έχεις το προνόμιο, και το βάρος, να αναπνέεις. Με το καλό να διαβείς τον Ρουβικώνα της ύπαρξης. Για σένα, ο κύβος ερίφθει κάποιους μήνες πριν.

Κατά δεύτερον, δεν θέλω να παρεξηγήσεις αυτό το αγάπη μου. Αγαπώ και την μητέρα σου και θα αγαπώ και σένα. Η μία αγάπη δεν μειώνει την άλλη στο ελάχιστο, γιατί είναι δυο διαφορετικές αγάπες. Η μία είναι χωρίς όριο και η άλλη χωρίς όρους.

Την μητέρα σου την αγαπώ και μπορώ να κάνω τα πάντα για αυτήν. Μπορώ να τσακωθώ με συγγενείς μου, να χάσω φίλους μου, να αρχίσω το τσιγάρο, να κάνω έγκλημα. Για σένα δεν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά.

Την μητέρα σου όμως την αγαπώ για αυτό που είναι. Για τον τρόπο που κάνει έρωτα, τον τρόπο που μπεμπεκίζει στην ομιλία, τα μαλλιά της όταν τα φωτίζει ο ήλιος, το πως γελάει με τα μάτια, τις εξυπνάδες και τις βλακείες που λέει, αυτά που απαιτεί και αυτά που δίνει. Εσένα, θα σε αγαπώ όπως και να είσαι. Όμορφη ή άσχημη, έξυπνη ή βαρετή, σέξυ ή λεσβία, ναρκομανής ή μεθύστακας, άνετη ή ντροπαλή, θα είσαι πάντα η κοράκλα μου.

Αυτά όμως δεν είναι γιατί σου γράφω αυτό το γράμμα.

Σου γράφω για να σου δώσω μερικές συμβουλές για την περιπέτεια που ξεκινάς και που λέγεται Ζωή. Δεν θα το καταλάβεις για αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχεις άλλες προσπάθειες, άλλα κανονάκια. Έρχεσαι μέσα από την ανυπαρξία· εμφανίζεσαι μέσω ενός θαύματος και περνάς την υπόλοιπη ζωή σου προσπαθώντας να αποτρέψεις το επόμενο θαύμα, αυτό που θα σε ξαναγυρίσει σε αυτήν. Και επειδή αυτό δεν γίνεται, το μόνο που μπορείς να κρύψεις, είναι το κεφάλι σου στη άμμο.

Έτσι θα κάνεις τα πάντα για να μην κοιτάξεις την άβυσσο. Αυτή όμως θα υπάρχει, όπως υπήρχε για όλους όσοι προηγήθηκαν από εσένα και όλους όσους θα επακολουθήσουν.

Αν όμως σπάσεις αυτόν τον κύκλο, όπως το έκαναν κάποιοι άλλοι πριν από εσένα, αν σταματήσεις να προσπαθείς να αποφύγεις τον θάνατο, τότε ίσως μπορέσεις να ζήσεις πραγματικά. Τότε κάθε στιγμή, κάθε μέρα, θα είναι γιορτή γιατί θα ξέρεις πόσο μοναδική είναι και πόσο φεύγει ανεπίστρεπτα. Τότε θα καταλάβεις πως μόνο η αγάπη, η κατανόηση, η συμπόνια, η αλληλεγγύη υπάρχουν, και πως όλα αυτά πηγάζουν από τον θάνατο, τον απόλυτο κριτή μας.

Εύχομαι τότε, να έχεις μια ανοιχτή καρδιά. Ανοιχτή στις εμπειρίες, ανοιχτή στους άλλους, ανοιχτή και γεμάτη αυτοπεποίθηση - ποιά είναι η διαφορά άλλωστε;

Συνειδητοποίησε πως δεν υπάρχει μοναδικός τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, πως ακόμη και μια στιγμή μπορεί να κουβαλάει το βάρος μια ς ολόκληρης ζωής ή ακόμη και χιλιάδων ζωών, πως το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να πληρώσεις τις συνέπειες των δικών σου πράξεων, πως δεν υπάρχει τίποτε το κακό στο λάθος αλλά μόνο στο να μην προσπαθήσεις καν.

Με μια λέξη απόκτησε κρίση. Κατάλαβε πότε να μιλάς και πότε να το βουλώνεις, πότε να γελάς και πότε να κλαις, ξεχώρισε την ομορφιά από την ασχήμια, το βαρετό από το συνηθισμένο, το ξεχωριστό από το επιτηδευμένο.

Αν τα κάνεις αυτά, θα αξίζει και η Ιθάκη και το ταξίδι.

o Αrtbomber με χαρά και τιμή

To παρακάτω μήνυμα μας συγκίνησε ιδιαίτερα. Είναι άλλη μια συμμετοχή, άλλο ένα όμορφο όνειρο, άλλη μια θετική ανταπόκριση στη φανταστική -με την κυριολεκτική έννοια του όρου- πρό(σ)κλησή μας. Είναι το όνειρο του 11χρονου Phil.

Μας γέμισε όρεξη. Μας γέμισε φαντασία.

Είναι μεγάλη μας χαρά και ακόμη μεγαλύτερη τιμή...

(Σας παραθέτουμε το μήνυμα που συνοδεύει το όνειρο του Phil)



Αγαπητέ ArtBomber,


σε γνώρισα από τη μητέρα μου που σου έστειλε ενα όνειρο και θελησα να το κανω και γω. Το θεμα που εχεις δωσει ειναι καταπληκτικο γιατι ειναι της φαντασιας. Το ποιημα μου ειναι λιγο μικρο γιατι ειμαι οπως αναφερω 11 χρονων και δεν εχω αρκετη εμπειρια. Μου αρεσε πολυ που ασχοληθηκα και μου φανηκε αρκετα χρησιμο.

Ελπιζω κι αλλα παιδια και μεγαλοι να θελησουν να γραψουν πολλα όνειρά τους και να σας τα στειλουν γιατί ειναι κατι πολυ ομορφο.

Πολλους χαιρετισμούς
Ο μικρος blogger

Phil

O Artbomber προτείνει:

Aπό το blog Λεμόνι δίχως όνειρα

Νοσταλγία;

Ονειρεύτηκα (ή φαντάστηκα, το ίδιο είναι σε μένα) ότι κλήθηκα να δικαστώ για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, την νοσταλγία. Οι αποδείξεις ενάντιά μου ήταν σημαντικές. Είδε, λέει, τυχαία το blog μου κάποιος περαστικός και έγινε αυταπάγγελτα δίωξη.

Και έτσι λοιπόν έπρεπε να απολογηθώ επειδή κοιτάζω υπέρ του δέοντος πίσω και δεν συμβαδίζω με το παρόν.

Το blog, εξήγησα στους δικαστές, με βελτιώνει. Επειδή γράφω ό,τι σκέφτομαι και επειδή πάντα διορθώνω ό,τι γράφω, στην ουσία διορθώνω καταρχήν τις σκέψεις μου και κατ'επέκταση τον τρόπο σκέψης μου, αφού σπάνια επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη.

Η διαδικασία αυτή, αν και μπορώ να την κάνω συνήθως απευθείας στο μυαλό μου, παρουσιάζει ένα αξιόλογο πλεονέκτημα όταν βγαίνει παραέξω και πληκτρολογείται ή γράφεται σε χαρτί. Μένει. Και επειδή παραμένει σε κάποια υλική μορφή, διαβάζοντάς με είναι σαν να μπορώ νιώσω χειροπιαστά πλέον το άυλο μέρος τον εαυτό μου. Και αυτό μου αρέσει.

Επίσης, συνέχισα, κάθε κείμενο που γράφω είναι μεν μια σειρά από γεγονότα που συνέβησαν στο άλλοτε μακρινό και άλλοτε κοντινό παρελθόν, αλλά πάντα μα πάντα συνδέονται με τουλάχιστον ένα γεγονός του παρόντος που πολλές φορές, επίτηδες ή καταλάθος, παραλείπω να αναφέρω. Αλλά υπάρχει. Ένα κείμενο είναι είτε ο λόγος που έγινε ό,τι έγινε στο παρόν, είτε το πρίσμα μέσα από το οποίο το μεταφράζω. Με τα κείμενα δεν συγκρίνω αλλά συμπληρώνω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και την ζωή μου.

Νοσταλγία είναι η θεωρία ότι το παρόν είναι υποδεέστερο από το παρελθόν. Μερικές φορές πράγματι νοσταλγώ γεγονότα από παλιά, αλλά ποτέ, ακόμα και στις χειρότερες στιγμές μου, δεν ευχήθηκα να γυρίσω πίσω. Σίγουρα θα έκανα αρκετά πράγματα διαφορετικά σε παρόμοιες καταστάσεις τώρα που ξέρω όσα ξέρω, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι γραπωμένος με το παρόν μου.

Η ζωή μου σήμερα δεν είναι συναρπαστική από οποιαδήποτε οπτική γωνία και αν την δει κανείς. Αλλά με βολεύει και μου αρέσει.

Αν μπορώ να κατηγορηθώ για κάτι, δήλωσα με έμφαση κλείνοντας, είναι η έλλειψη νοσταλγίας. Αν νοσταλγούσα όσα έπρεπε, θα έκανα κάτι για να γυρίσω την ζωή μου στον τρόπο που την ζούσα πριν χρόνια, όταν επιδίωκα ενεργά να έχω κοινωνική ζωή. Από τότε που το αποδέχτηκα αυτό είμαι πραγματικά ευτυχισμένος, ακόμα και αν είμαι λιγότερο από όσο θα μπορούσα να είμαι με κάποια στο πλάι μου.

Αφού είπα τα παραπάνω, οι δικαστές προβληματίστηκαν πολύ για την ετυμηγορία. Τελικά αθωώθηκα αλλά όχι ομόφωνα.

Βγαίνοντας από το δικαστήριο, ρώτησα ποια θα ήταν η ποινή, αν κρινόμουν ένοχος. Ο δικαστής που ψήφισε να κριθώ ένοχος χαμογέλασε για πρώτη φορά από τότε που τον είδα στο έδρανό του και απάντησε:

- "Θα σε επιστρέφαμε πίσω στο παρελθόν..."

αναρτήθηκε από το χρήστη λεμόνι δίχως όνειρα

To ομορφότερο όνειρο που είδα

Με ιδιαίτερη χαρά ο Artbomber σας γνωστοποιεί ότι ήδη έχουμε φθάσει τις 10 συμμετοχές. Μια εβδομάδα πριν εκπνεύσει η χρονική προθεσμία, έχουμε 10 όμορφα, πανέμορφα όνειρα. Και τα 10 είναι υπέροχα.

Ενώστε και εσείς οι υπόλοιποι τη φαντασία σας μαζί μας και μοιραστείτε τα όνειρά σας μαζί μας. Ο Artbomber σας προ(σ)καλεί να συμμετάσχετε στην πλέον ονειρεμένη συλλογική συγγραφική προσπάθεια Ελλήνων bloggers με τίτλο "Το ομορφότερο όνειρο που είδα".

Ακολουθεί το πλήρες ενημερωτικό κείμενο συμμετοχής.


Πρόταση συνεργασίας για τη συγγραφή ενός βιβλίου.
Ενός πρωτότυπου ψηφιακού βιβλίου.

O Αrtbomber σε προσκαλεί να συμμετάσχεις στην πρώτη ψηφιακή συλλογική εκδοτική προσπάθεια.

Επειδή θέλει να αποτελέσει την ουσιαστική εναλλακτική πρόταση τέχνης και τον πολύτιμο συνεργάτη κάθε νέου καλλιτέχνη που πλέον δεν θα χρειάζεται «καλές δημόσιες σχέσεις» για να αναδείξει το ταλέντο του, ο Artbomber αναζητά συγγραφείς για μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.

Στους συγγραφείς-συνεργάτες δίδεται μόνο ο τίτλος της ιστορίας
«Το ομορφότερο όνειρο που είδα».

Η κάθε ιστορία προτείνεται να έχει έκταση έως 3 σελίδες (word). Μπορείτε να δώσετε τη διάσταση, το ύφος και τη δομή που επιθυμείτε. Μοναδικό σας όπλο …η φαντασία σας.

Η πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια του Artbomber έχει κάποιες ιδιαιτερότητες.

Ο blogger μπορεί να εκδώσει με το blogname του ή με το όνομά του.
Στον Artbomber όλα λειτουργούν υπέρ του δημιουργού.
Τα κείμενά σας θα πρέπει να έχουν αποσταλεί στο artbomber@windowslive.com μέχρι τις 30 Μαρτίου.
Το βιβλίο θα πωλείται στο ψηφιακό βιβλιοπωλείο του artbomber εντελώς δωρεάν..!! (Θα μπορεί να το κατεβάσει -download- οποιοσδήποτε επιθυμεί από τον artbomber.com)

Θέτουμε μόνο την αφετηρία: «Το ομορφότερο όνειρο που είδα»
Από εδώ και πέρα η συνέχεια ανήκει στη φαντασία σας. Καλή συνέχεια…

Για οποιαδήποτε ερώτηση, στείλτε σχετικό e-mail στο artbomber@windowslive.com

Έτσι θέλει ο Artbomber να είναι η πρώτη του ψηφιακή του εκδοτική προσπάθεια, γεμάτη όνειρα…!!

Μπορείτε να ενημερώνεστε για τις δημιουργικές πρωτοβουλίες του Artbomber σε:
www.artbomber.blogspot.com



Artbomber.com
Το site των δημιουργών.

O Artbomber προτείνει:

Από το blog μπαμπάκης





Το πρόσωπό του






Τα φώτα ανάβουν , το κοινό αναδεύεται εκνευρισμένο από το μετέωρο φινάλε κι εσύ γυρίζεις να την κοιτάζεις. Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή σου που έχεις δει αυτή την έκφραση και η πρώτη ήταν πάλι σε σινεμά και πάλι σε ταινία των Κοέν – τότε είχε μόλις τελειώσει η προβολή του Μπάρτον Φινκ. Δεν της άρεσε καθόλου, είναι το μόνο βέβαιο. «Ευτυχώς που είμαι και λίγο χρήσιμος στο σπίτι, αλλιώς ποιος με έσωζε», σκέφτεσαι με χιούμορ. Γυρνάτε στο σπιτικό σας, εκείνη κουρασμένη από την ημέρα και αναστατωμένη από την βία της ταινίας και την ένταση των χωρίς διαλόγους πλάνων της, θα πάει για ύπνο. Εσύ θα πεις ότι θα δεις Αθλητική Κυριακή και θα αναρωτηθείς (για άλλη μια φορά) τι είναι χειρότερο, να πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα ο γαύρος ή να το πάρει ο Τζίγγερ και να νομίσει ότι κάνει καλή δουλειά. Σου έχει μείνει από το απόγευμα ένα ιδιαίτερο κέφι, καθώς μέσα από αυτό το παιχνίδι που λέγεται blogging έφτασες να χαρείς, να ενθουσιαστείς στ’ αλήθεια, με τα νέα ενός ανθρώπου που δεν έχεις συναντήσει ποτέ ακόμη και χαζεύεις το ματς «θα στεναχωρήθηκε κι ο Old-boy ή είναι τόσο ψηλά που δεν τον πιάνει τίποτα» σκέφτεσαι και η νύχτα προχωρά και σκέφτεσαι τον Γ. να σου λέει ότι κουράστηκε να διαβάζει μόνο για επικαιρότητα στα blog και νιώθεις παραδόξως κι εσύ έτσι. Και μετά ενώ παίζει ακόμα η τηλεόραση έχεις σηκωθεί και κοιτάζεις τη νύχτα έξω και σκέφτεσαι χωρίς σκέψεις, ρουφώντας με τις αισθήσεις σου την στιγμή, με την γεύση σχεδόν, αυτό που είδες και το σκέφτεσαι ξανά και ξανά και λες μέσα σου σαν παιδί δέκα χρονών που πρέπει να καθησυχαστεί «Δεν είναι αληθινό, μόνο σινεμά είναι», κι αυτό το λες γιατί αν τελικά ο κόσμος μας είναι ένας μανιχαϊστικός κόσμος, με απόλυτη διάκριση καλού και κακού, τότε το καθένα από αυτά τα δυο ενδέχεται κάπου εκεί έξω να υπάρχει καθαρό, σαν χημικό στοιχείο που απομονώθηκε, ελεύθερο από προσμίξεις, και τελικά αυτό που μετρά είναι ότι εσύ χθες, έστω και σε ταινία, και με τρόπο σχεδόν ανεξάρτητο από την ταινία, τις απορίες, τα βραβεία, την σκληρότητα, τα νοήματα, τις ερμηνείες και τις κριτικές, αν λοιπόν ο κόσμος μας είναι ένας δίπολο μανιχαϊστικό, εσύ χθες είδες, είδες το πρόσωπό του, κι αυτό από μόνο του έκανε το βράδυ σου πολύ ξεχωριστό.

Είδες το πρόσωπο του Κακού.

Η Μαρία Παπαγιαννίδου στον Artbomber

Η Μαρία Παπαγιαννίδου βρέθηκε το 1995 να έχει "πλήρες AIDS" και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπομείνει στο εξής τα φάρμακα κατά του ιού "HIV". Η διαρκής επιδείνωση της υγείας της αποδιδόταν στην πορεία του "ιού". Χρειάστηκε πάνω από έναν χρόνο έρευνας και δύο βιβλία για να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και τελικά να σταματήσει τα χάπια, τους γιατρούς και τις εξετάσεις του "AIDS" στις 23 Απριλίου 2007.

Σήμερα χαίρει ξανά άκρας υγείας μετά από 12 χρόνια απίστευτης περιπέτειας.

Ο Αrtbomber έχει τη χαρά να φιλοξενεί αποκλειστική συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιαννίδου, του ανθρώπου που αποτελεί την ζωντανή απόδειξη μιας απίστευτης αποκάλυψης...

Kυρία Παπαγιαννίδου, αν ακούσει κανείς αυτά που καταγγέλλετε, βγάζει το συμπέρασμα ότι το AIDS και όλη η ιστορία που έχει στηθεί γύρω από αυτό αποτελούν ένα παγκόσμιο σκάνδαλο. Υιοθετείτε αυτόν τον τίτλο; Μιλάμε για ένα παγκόσμιο σκάνδαλο;

Οι λέξεις μοιάζουν ανίσχυρες για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του AIDS. Το έχουν αποκαλέσει παγκόσμιο σκάνδαλο, συλλογικό έγκλημα, μια από τις μεγαλύτερες απάτες του 20ου αιώνα, και είναι όλα αλήθεια όπως και αν το εξετάσει κανείς. Ουσιαστικά πρόκειται για την εμφάνιση της θεωρίας HIV=AIDS, που λέει ότι υπάρχει ένας θανατηφόρος ιός που προκαλεί το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας στον άνθρωπο και απειλεί να τους μολύνει τον καθένα μας από το 1984 και μετά.

Η θεωρία αυτή γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επί κυβερνήσεως Ρόναλντ Ρέηγκαν και ανακοινώθηκε στον κόσμο ως βεβαιότητα, ενώ εξαρχής έπασχε από αληθοφάνεια. Στηρίχτηκε γρήγορα στη δημιουργία ενός θερμοκηπίου επιστημόνων που εφάρμοζαν νέα κριτήρια και νόμους στην έρευνά τους, αλλά και στην άνθιση της αγοράς των φαρμάκων του AIDS που αποδείχτηκε χρυσοφόρα. Λίγο λίγο, όμως, εμφανίστηκαν πάνω από 2.400 επιστήμονες, ερευνητές, γιατροί και δημοσιογράφοι οι οποίοι δείχνουν με επιστημονικά επιχειρήματα το ανυπόστατο της θεωρίας ΗΙV=AIDS και δέχονται αυστηρές διώξεις από το κατεστημένο του AIDS σε όλο τον κόσμο. Πρώτον δε γίνεται να παραδεχτεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι έκανε λάθος, και δεύτερον, η υπόθεση γρήγορα κατέληξε να γίνει για πάρα πολλούς business as usual, χωρίς απαραιτήτως συναίσθηση των συνεπειών αυτής της διαχείρισης από τους πρωταγωνιστές της.

Είναι σοκαριστικό να διαπιστώνει κανείς σήμερα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για την ύπαρξη του ιού, ούτε για την παθογένειά του, ούτε για τη μεταδοτικότητά του, ούτε για την ανίχνευσή του με οποιοδήποτε τεστ. Παρόλα αυτά καλούμαστε να υπηρετήσουμε το μύθευμα εν αγνοία μας όλοι, πρώτοι και καλύτεροι οι «φορείς του AIDS» που κρύβονται θαρρείς και είναι κλέφτες και υποφέρουν τα πάνδεινα κρυφά. Με δυο λόγια, υπογράφουμε μόνοι μας την καταδίκη μας, υγιείς και ασθενείς. Και ζητάμε από αυτούς που μας εξαπάτησαν να μας προστατεύσουν. Πώς το αποκαλείτε εσείς αυτό;

Σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ τίποτα για σας και την προσπάθειά σας, τι θα λέγατε προκειμένου να ενδιαφερθεί να ενημερωθεί σε βάθος και αναλυτικότερα στη συνέχεια;

Θα του έλεγα ότι βρέθηκα σε μια κοσμογονία όταν ανακάλυψα την «άλλη πλευρά» του AIDS, τη λιγότερο γνωστή, την πιο τρομακτική ακόμα. Μας λένε ψέματα οι ειδικοί, για τον ένα ή τον άλλο λόγο! Κάτι τέτοιο σήμανε για μένα την απελευθέρωσή μου. Αρα αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε από την αρχή το όλο ζήτημα, αν όχι συλλογικά, τουλάχιστον ο καθένας μόνος του. Δεν απαγορεύεται να σωθείς αν θέλεις, και τώρα μπορείς.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρετε στο www.hivwave.gr το 1995 βρεθήκατε να έχετε «πλήρες AIDS». Τότε ξεκινήσατε τα φάρμακα κατά του ιού HIV. Τι σας έκανε να αποφασίσετε να τα σταματήσετε 12 χρόνια μετά;

Είχα χίλιους λόγους να είμαι επιφυλακτική από την πρώτη στιγμή που τα ξεκίνησα, αλλά νόμιζα ότι τα χρειαζόμουν. Όταν βρέθηκα σοβαρά άρρωστη το 1995, μου ανακοινώθηκε από τους γιατρούς ότι χωρίς φάρμακα θα είχα δέκα μέρες ζωής. Ξεκίνησα το ΑΖΤ, και ήμουν η μόνη από τα γύρω δωμάτια που είχε επιζήσει την επόμενη χρονιά. Ο,τι αναπάντεχα στραβό παρουσιαζόταν στη συνέχεια, υποτίθεται ότι οφειλόταν στην προέλαση του ιού.

Μέσα σε δώδεκα χρόνια έπαθα αναιμία, νευροπάθεια, κυττομεγαλοϊό στα μάτια, οξεία γαστρεντερίτιδα δύο φορές, μηνιγγίτιδα δύο φορές, φυματίωση, εγκεφαλοπάθεια και ένα σωρό άλλες περιφερειακές λοιμώξεις. Υποτίθεται πάλι ότι ήταν οι ασθένειες του AIDS. Με το που άλλαζα θεραπεία, εξαφανίζονταν τα συμπτώματα της προηγούμενης και σύντομα θα εμφανίζονταν καινούργια. Τα δύο τελευταία χρόνια, έφτιαξα την ιστοσελίδα μου και ανακάλυψα επιτέλους την ύπαρξη «αντιφρονούντων» στην υπόθεση του AIDS. Εγραφα όσα μου φαίνονταν αδιανόητα για να τα συνειδητοποιήσω αλλά και πάλι μου φαινόταν αδύνατον πια να γλιτώσω. Ενιωθα πως είμαι καταδικασμένη πια να μείνω εξαρτημένη από τα φάρμακα, αφού αν τα σταματούσα θα έμενα χωρίς γιατρούς και ενδεχομένως είχα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον οργανισμό μου τόσα χρόνια.

Είμαι ευγνώμων από κάθε άποψη στον Ελληνοαμερικανό καθηγητή Ιατρικής Andrew Maniotis, διευθυντή της έρευνας του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο, που μου έδωσε σαφείς οδηγίες μέσω μέιλ πώς να σταματήσω τα χάπια χωρίς δεύτερη σκέψη και να πιστέψω στην αστείρευτη δύναμη του ανθρώπινου οργανισμού να επανέλθει στα κανονικά του μόλις μένει ανενόχλητος από τέτοιου είδους τοξικές επιθέσεις. Προσδιόρισε ένα διάστημα κάπου έξι μηνών για απαλλαγή του σώματος από τις τοξίνες, αλλά – ένα πράγμα περίεργο - αμέσως μόλις έκοψα τα χάπια αισθάνθηκα ένα βάρος να φεύγει από το κεφάλι μου, όλο το σώμα μου να ζωντανεύει, το μυαλό μου να σκέφτεται ξανά καθαρά.

Βέβαια υπήρξε και η περίοδος ανασφάλειας. Ένα γερό κρύωμα με έβαλε σε τρελές σκέψεις, αλλά είχα έτσι την ευκαιρία να δοκιμάσω την οδηγία Μανιώτη: μην αμφιβάλεις για την απόφασή σου, πρέπει να είσαι σίγουρη ότι έκανες το σωστό, περίμενε και θα σου περάσει. Ετσι και έγινε. Βρήκα στη συνέχεια έναν ομοιοπαθητικό γιατρό για ο,τιδήποτε άλλο χρειαστώ στο μέλλον και έβγαλα τον HIV και τις θεωρίες από το μυαλό μου. Εχω πολύ καλύτερα πράγματα να ονειρεύομαι τώρα.


Ο ιός HIV υπάρχει στην πραγματικότητα; Μπορεί κανείς να τον δει στο μικροσκόπιο; Έχει ποτέ παρουσιαστεί η πρωτότυπη επιστημονική εργασία που αποδεικνύει την ύπαρξη και την παθογόνο δράση του HIV;

Απ΄ ό,τι φαίνεται, ούτε τον ιό μπορεί να δει κανείς στο μικροσκόπιο, ούτε η πρωτότυπη επιστημονική εργασία που αποδεικνύει την ύπαρξη και την παθογόνο δράση του HIV έχει ποτέ παρουσιαστεί. Γι’ αυτό και μετά από 12 χρόνια συνεχών οχλήσεων από μέρους των πολιτών στις αρχές της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Αυστρίας, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό.

Απόδειξη είναι επίσης η πρόσφατη σιωπή εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS, της πλέον ενδεδειγμένης για να δώσει μια τέτοια απάντηση στη χώρα μας, στην οποία έστειλα την ακόλουθη επιστολή την 1η Νοεμβρίου 2007. Ακολούθως έστειλα την επιστολή σε όλες τις εφημερίδες του Αθηναϊκού Τύπου και την ανάρτησα στην ιστοσελίδα μου, περιμένοντας απάντηση:

Προς τους κκ. κκ. Π. Γαργαλιάνο-Κακολύρη, Πρόεδρο
και Μ.Κ. Λαζανά, Γραμματέα
1/11/2007

« Σε απάντηση της επιστολής σας εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του ‘AIDS’, στις 14/02/07, όπου θεωρείτε ότι οι απόψεις μου είναι άκρως επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία ενώ ισχυρίζεστε ότι ο ιός ‘HIV’ απομονώθηκε και φωτογραφήθηκε και «υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο HIV (ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας) προκαλεί το AIDS (σύνδρομο της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας)», σας καλώ να μας παρουσιάσετε τις αποδείξεις.

Να μας πείτε πού και πότε δημοσιεύτηκε η επιστημονική εργασία σύμφωνα με την οποία αποδείχθηκε η ύπαρξη του ‘HIV’, και να μας παρουσιάσετε αυτή την εργασία προς έλεγχο.

Επιπλέον, θα πρέπει να μας παρουσιάσετε την εργασία που αποδεικνύει την παθογόνο δράση του.

Εν αναμονή της απάντησής σας,

Μαρία Παπαγιαννίδου

maria@hivwave.gr

Σε αυτές τις αποδείξεις που δεν υπάρχουν στηρίζεται τα τελευταία χρόνια η δική τους ύπαρξη και η δική μας δυστυχία. Και φυσικά, καμία απάντηση δεν έλαβα από την Ελληνική Εταιρεία Ερευνας και Αντιμετώπισης του AIDS.

Είναι έγκυρο το τεστ αντισωμάτων για το HIV;

Άλλο τραγικό παράδοξο της υπόθεσης. Το τεστ αντισωμάτων για τον HIV δεν είναι έγκυρο, τη στιγμή μάλιστα που αυτό το ίδιο αποτελεί την αιτία του AIDS. Χωρίς τεστ αντισωμάτων για τον HIV, δεν υπάρχει και θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα για κανέναν, άρα δεν υπάρχει AIDS. Αρρώστια του AIDS ούτως ή άλλως δεν υπήρξε ποτέ. Γνωστές αρρώστιες αποκαλούνται AIDS όταν προκύπτουν σε άτομο οροθετικό, και τότε αποκαλούνται σύνδρομο ανοσοποιητικής ανεπάρκειας. Μήπως όμως προκαλούνται από τα φάρμακα που έχει αρχίσει να παίρνει ο «οροθετικός». Και πώς επιλέγεται αυτός ο άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους, αν δεν έχει μολυνθεί τελικά από τον HIV; Οπως δηλώνουν οι κατασκευάστριες εταιρείες στα κουτιά των διαγνωστικών τεστ ELISA και Western Blot, τα τεστ αυτά δεν μπορούν πραγματικά να ανιχνεύσουν τον ιό “HIV”.

Για παράδειγμα, η Abbott Laboratory στο πακέτο του τεστ ELISA για τον εντοπισμό του HIV αναγράφει ότι το τεστ ELISA δε μπορεί από μόνο του να χρησιμοποιηθεί για να διαγνώσει AIDS.
Στο ένθετο σημείωμα της Abbott’s διαβάζουμε ότι "Προς το παρόν, δεν υπάρχει αναγνωρισμένο κριτήριο για την απόδειξη παρουσίας ή απουσίας των αντισωμάτων HIV στο ανθρώπινο αίμα".Το σημείωμα της Epitope για το τεστ Western Blot αναγράφει: μην το χρησιμοποιείτε σα μοναδική βάση για να διαγνώσετε μόλυνση με ΄HIV΄. Το σημείωμα της Roche για το τεστ μέτρησης ιικού φορτίου του ‘HIV’ λέει ότι δεν προορίζεται για να χρησιμοποιηθεί ως ανιχνευτικό του ‘HIV’, ούτε ως διαγνωστικό τεστ για να επιβεβαιώσει μόλυνση με ‘HIV’.

Τι ανιχνεύουν τελικά και τι νόημα έχουν αυτά τα τεστ δεν ξέρει κανείς, και έχει προκηρυχθεί από τον Οργανισμό Alive & Well Alternatives για το AIDS βραβείο 50.000 δολαρίων ΗΠΑ για όποιον εντοπίσει την αρχική δημοσίευση που παρουσιάζει τις αποδείξεις ότι τα τεστ αντισωμάτων για τον HIV κάνουν αυτό που λένε ότι κάνουν. Το βραβείο κείτεται φυσικά ανέπαφο, και τοκίζεται ώστε να χρηματοδοτείται η Οργάνωση Alive & Well Alternatives στο Λος Αντζελες για τους «οροθετικούς» που επιλέγουν να ζήσουν χωρίς φάρμακα.


Οι ελληνικοί φορείς έχουν δείξει ενδιαφέρον για τα όσα καταγγέλλετε; Γενικότερα υπάρχει συνεργασία ή τουλάχιστον πνεύμα συνεργασίας με το Υπουργείο Υγείας;

Όχι εμφανώς, τουλάχιστον. Αλλά ούτε και εναντιώθηκαν σε αυτό που κάνω – μόνο μέσω της Ελληνικής Εταιρείας Ερευνας και Αντιμετώπισης του AIDS, η οποία επίσης σταμάτησε να ασχολείται. Απομένει να δούμε τη συνέχεια.

Απ’ όσο γνωρίζουμε, είστε ένας άνθρωπος που κάποια στιγμή βρέθηκε αντιμέτωπος με τον βέβαιο θάνατο και την άλλη (πολύ σχηματικά όλα αυτά) καταφέρατε να κερδίσετε το θάνατο. Από τότε αγωνίζεστε να ενημερώσετε τον κόσμο. Μοιάζει με ιεραποστολικό έργο. Το αισθάνεστε έτσι;

Ισως ναι, αλλά απλώς τυχαίνει να γνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν χωρίς λόγο και θέλω να τους το πω. Είναι αυτονόητο για μένα, δε γίνεται να αφήνουμε ένα έγκλημα να συνεχίζεται όταν έχουμε λάβει γνώση, γινόμαστε συνένοχοι. Πώς έφτασα σε αυτό το σημείο επίγνωσης, είναι ένα άλλο ζήτημα. Αρχικά η πρόθεσή μου ήταν να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, για να σωθώ η ίδια. Δεν ήθελα να μάθω τόσο πολλά, με σόκαραν οι νέες πληροφορίες πιο πολύ από την αρχική αναγγελία ότι είχα βρεθεί «φορέας του AIDS». Από την άλλη πλευρά, πώς να μην είμαστε όλοι βαθιά νυχτωμένοι, όταν βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες και νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα γύρω από το ζήτημα, οπότε για μας έχει απομείνει μόνο να κάνουμε ερωτήσεις του τύπου «Κολλάει ο ιός με πεολειχία ή όχι;» για να πάρουμε τις πιο αμφίδρομες απαντήσεις. Σου παίρνει πολύ, πάρα πολύ, χρόνο για να καταλάβεις από πού να φυλαχτείς σε αυτή την υπόθεση, εκτός και αν ανακαλύψεις την «άλλη πλευρά» του AIDS οπότε βγαίνεις από το τούνελ πολύ πιο γρήγορα. Αρχίζεις να κάνεις τις ερωτήσεις που θέλεις, είτε αρέσουν ή όχι, και βρίσκεις πολλούς άλλους πρόθυμους να σε βοηθήσουν.

Ακόμη και μυθιστορηματικά να δει κανείς την ιστορία της ζωής σας, είναι ένα όμορφο παραμύθι. Στο παραμύθι εσείς είστε η καλή νεράιδα που βάλθηκε να τα βάλει με απίστευτου μεγέθους οικονομικούς αντιπάλους. Εξορισμού κερδίζετε τη συμπάθεια του κόσμου. Έτσι το βλέπουμε εμείς. Είναι έτσι; Ο κόσμος ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σας; Σας πιστεύει; Ενημερώνεται; Δέχεται την αιρετική άποψη που εκφράζετε;

Ο κόσμος τη δέχεται, ναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν θετική αντίδραση, όπως λέτε. Λίγοι διαφωνούν ανοιχτά μαζί μου πια. Και είναι εκπληκτική η αίσθηση εγγύτητας που λαμβάνω κάθε μέρα από άγνωστους φίλους, η δύναμη που μου δίνουν με τις ευχές τους, η ζεστασιά που αισθάνομαι από μέρους τους. Αρκετοί ανησυχούν για μένα γιατί τα έχω βάλει με απίστευτου μεγέθους οικονομικούς αντιπάλους, με προειδοποιούν ότι ματαιοπονώ. Δεν το βλέπω έτσι. Δεν είμαι αντίπαλος κανενός. Απλά προτείνω να θέσουμε τις επιταγές τους σε κριτικό έλεγχο, να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις, να βασιστούμε στους εαυτούς μας όσο είμαστε πάντα σε δημοκρατική κοινωνία και μπορούμε να το κάνουμε.

Λίγα λόγια για τη συγγραφική σας δουλειά; Μοιραστείτε μαζί μας αποσπάσματα από τα βιβλία σας


Ευχαρίστως να δώσω μια ιδέα των προηγούμενων εν όψει του τρίτου βιβλίου μου, αφού οι αρχικές αποκαλύψεις μου μοιάζουν πια ρομαντικές.



Στο πρώτο βιβλίο ‘Πώς νίκησα το AIDS. Μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV` (Ιούνιος 2006) είχα μόνο αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι που εμπιστευόμασταν τυφλά, γιατροί, επίσημοι Οργανισμοί, Πανεπιστήμια, σχολεία και κυρίαρχος Τύπος, δίδασκαν ψέματα εν αγνοία τους. Ουσιαστικά αναπαρήγαγαν την επίσημη προπαγάνδα πάνω στο θέμα, και από αυτή την άποψη ήταν νόμιμοι, αλλά δεν ήταν ηθικά εντάξει. Ηδη ήταν σοκαριστικό σαν διαπίστωση, αλλά δε μπορούσα να διανοηθώ πόσο πολλές ανακολουθίες θα έβρισκα ακόμα, ήθελα μόνο να ξεκινήσει μια συζήτηση διαφορετική πάνω στο θέμα. Ενώ στην αρχή της επιδημίας είχαν ανακοινώσει ότι ο ιός HIV μεταδίδεται μόνο με το αίμα και το σπέρμα και αφορά μόνο τις ομάδες υψηλού κινδύνου και τους ερωτικούς συντρόφους τους, κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά άρχισαν να λένε ότι μεταδίδεται και με τα κολπικά υγρά και αυτό σημαίνει ότι όλοι κινδυνεύουν από όλους εξίσου. Ο ορισμός του AIDS άλλαξε ορισμό ανάλογα με το πού εμφανίζεται, ο αριθμός των ατόμων που βρίσκονταν οροθετικοί αυξήθηκε σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, ενώ η πραγματικότητα που ζούσα εγώ έδειχνε ότι η κατάσταση δεν είχε αλλάξει καθόλου, οι ίδιοι άνθρωποι «μολύνονταν» με τον ίδιο τρόπο, μόνο οι θεωρίες μεταβάλλονταν διαρκώς στον έξω κόσμο χωρίς καμία λογική εξήγηση. Είχα βρει στο μεταξύ και επιστημονικές μελέτες που ενίσχυαν αυτή την αίσθησή μου:



Ελλειψη τεκμηρίων για τη μετάδοση του HIV

Εχει επικρατήσει η λανθασμένη αντίληψη τόσο στην επιστημονική όσο και στη λαϊκή κοινότητα ότι υφίσταται κολπική μετάδοση του ιού HIV […]. Η θεμελίωση αυτής της άποψης στηρίζεται πάνω σε απαράδεκτα ανίσχυρες και εσφαλμένες εκτιμήσεις.
Η ανάγκη για αλλαγή σεξουαλικής συμπεριφοράς, όπως έχει αξιωθεί από τις Υπηρεσίες Υγείας και άλλες κρατικές αρχές, δεν επιβεβαιώνεται από τα δεδομένα της επιστήμης.

Πηγή: Stuard Brody, καθηγητής Ιατρικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τούμπιγκεν της Γερμανίας: Ελλειψη τεκμηρίων για τη μετάδοση του ιού HIV μέσω κολπικής συνουσίας, Αρχεία Σεξουαλικής Συμπεριφοράς 1995, 24 (4) 383-393.

---
Κάτι τέτοιο θα σήμαινε σπουδαία αλλαγή στα πιστεύω μας για την εγκυρότητα της επίσημης άποψης για το AIDS. Κατά τα άλλα, δεν αμφισβητούσαν αυτοί οι ειδικοί την ύπαρξη του HIV, ούτε κι εγώ το έκανα σ’ εκείνο το πρώτο βιβλίο. Κατέληξα όμως στον σωστό Επίλογο:


----
«Και το συμπέρασμα; Μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι: Για να νικήσεις το AIDS, πρέπει να μην επηρεάζεσαι από τα επίσημα ψέματα».

---
Η κυριότερη αρετή αυτού του πρώτου στη χώρα μας βιβλίου για το AIDS ήταν ότι έσπαγε το τείχος της σιωπής, και έθετε τις βάσεις για το επόμενο, αφού ο Καναδός βιολόγος και τεχνικός υπολογιστών Gilles Saint –Pierre που εμφανίζεται για πρώτη φορά εκεί, υποσχόταν τη λύση του μυστηρίου. Είχαμε συμφωνήσει, ό,τι συμπέρασμα έβγαινε από την κοινή έρευνά μας, θα το δημοσίευα στην Ελλάδα με ένα δεύτερο μέρος της ιστορίας μου. Δεν θα με σταματούσαν οι αντιδράσεις του κόσμου, για τις οποίες άλλωστε με είχε προειδοποιήσει ο ίδιος.

---
Στο δεύτερο βιβλίο «Το παιχνίδι του έρωτα στα χρόνια του AIDS” πάλι, παρότι είχαμε παντρευτεί στο μεταξύ με τον Gilles και τα στοιχεία του έμοιαζαν αδιάσειστα, δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να σωθώ. Παρέθετα τις αποκαλύψεις που έπεφταν πια βροχή στην αφήγησή μου, αλλά τις αναιρούσα την ίδια στιγμή γράφοντας στο κεφάλαιο «It’ s OK to take pills in heaven»:

«Αυτό θα είναι πάντα ένα αγκάθι στην αγάπη μας. Πέρα από το τεστ αντισωμάτων, ο Gilles είχε δείξει τον σκεπτικισμό του για τα φάρμακα του AIDS από την πρώτη στιγμή της ηλεκτρονικής συνεύρεσής μας. Τώρα που όλα έδειχναν ότι σύντομα θα τον υποδεχόμουν στο σπίτι, το θέμα με απασχολούσε όλο και πιο πολύ. Είχα αναφέρει απλώς ότι μετά από ατελείωτες περιπέτειες με τα προηγούμενα φάρμακα, τώρα έχω έναν συνδυασμό που δεν μου προκαλεί παρενέργειες. ¨Μέχρι στιγμής¨ είχε συμπληρώσει ο αγαπημένος μου. ¨Ε, αυτό ισχύει για όλο τον κόσμο¨, ήταν η δικαιολογία μου για να αισθανθώ καλύτερα. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωσή μας δεν έχουν δοκιμαστεί αρκετό χρόνο τα χάπια. Μακάρι να ήξερε κανείς την κατάληξη μετά από τριάντα χρόνια αν σταματήσει ή αν συνεχίσει τα φάρμακα που έχει ήδη ξεκινήσει. ¨Θα με δεις κάποια στιγμή να παίρνω τα χάπια μου. Δεν υπάρχει περίπτωση πια να τα σταματήσω¨. Μιλούσαμε τόσο γλυκά ως τότε… Το θέμα των χαπιών ήταν, όμως, αδιαπραγμάτευτο για μένα…» Μου είχε δώσει χρόνο ο καλός μου με εκείνη την απάντησή του: «It’s OK to take pills in heaven»

----
Χρειάστηκε να γράψω όλο εκείνο το δεύτερο βιβλίο και να περάσει λίγος καιρός ακόμα μετά την έκδοσή του τον Μάρτιο του 2007, για να πάρω τη μεγάλη απόφαση. Απρίλιο του 2007, έκοψα τα χάπια και έκτοτε αισθάνομαι περίφημα.

Επρεπε να γράψω ένα τρίτο βιβλίο τώρα, για να μπορέσω να αρχίσω τη ζωή μου ξανά και να πω σε όλους πόσο άσχημο ψέμα ήταν αυτό που ζούμε ακόμα όλοι. Εχει περάσει άλλος ένας χρόνος στο μεταξύ, και φυσικά παρέδωσα μόλις στον εκδότη το χειρόγραφό μου με τίτλο «Αντίο AIDS!» για να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2008. Εδώ πια έχω βρει, νομίζω, όλες τις απαντήσεις που μου έλειπαν. Ειλικρινά, δεν θέλω να μάθω άλλα. Ενα απόσπασμα είναι το παρακάτω:


----
«Λίγο λίγο καταρρίπτονταν όλες οι βεβαιότητές μου, υπήρχε όμως ένα τελευταίο ερώτημα που έπρεπε να μου απαντήσει ο Ζιλ, αν ήθελε να πειστώ: Πώς είχα βρεθεί το 1995 στο τελευταίο στάδιο του AIDS; Αυτό δεν ήταν απόδειξη ότι κάτι με είχε μολύνει πολύ νωρίτερα; Μπήκα στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών με υψηλό πυρετό που δεν έπεφτε καθόλου κι εγώ στο μεταξύ χανόμουν. Μου έκαναν όλες τις εξετάσεις που υπήρχαν και έβγαιναν η μια μετά την άλλη αρνητικές. Όταν τους είπα εγώ να κάνουμε και την εξέταση για τον HIV, έμειναν εμβρόντητοι αλλά την έκαναν αμέσως μετά. Και όταν βγήκε θετικό το τεστ, θεώρησαν ότι δε μπορούν να κάνουν τίποτα πια για μένα. Δε με κάλυπτε η γνωστή ιατρική, χρειαζόμουν κάτι παραπάνω από ένα νέο είδος επιστήμονα που ήξερε κάτι παραπάνω, έναν γιατρό του AIDS. Αν δεν ήταν ούτε AIDS, τότε τι ήταν; Γιατί είχα παρατεταμένο πυρετό που δεν κατέβαινε;

Ο καλός μου εξαρχής έλεγε ότι είναι το στρες, το είχα φανταστεί κι εγώ, αλλά δε μπορούσα να καταλάβω πώς μπορεί το άγχος να προκαλεί πνευμονία. Ηθελα κάποια πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση. Βρήκαμε στο τέλος την απάντηση σε ένα από τα πολλά μέιλ που δεχόμασταν πια από όλο τον κόσμο, αφού η συζήτηση αυτή έχει φουντώσει διεθνώς. Ηταν από τον Michael Geiger, έναν από τους ψυχολόγους του Οργανισμού HEAL ((Health Education AIDS Liaison), που απαντούσε σε αυτήν ακριβώς την ερώτηση:

"Ψάξτε στο Googgle τις λέξεις «άγχος» και «θύμος αδένας». Θα βρείτε ότι ο θύμος είναι το σημείο όπου γεννιούνται τα Τ4, εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο του ανοσοποιητικού σας συστήματος, και το άγχος μπορεί να τον μπλοκάρει. Θα βρείτε ότι το αυξημένο άγχος προκαλεί συρρίκνωση του θύμου κατά 50% σε λιγότερο από 24 ώρες. Το άγχος μπλοκάρει τον θύμο. Το άγχος προκαλεί AIDS. Στην κάθε περίπτωση AIDS, θα βρείτε φανερές ή αφανείς αιτίες άγχους. Κάποιες μπορεί να είναι υποσυνείδητες".

«Νάτο. Το άγχος δε μπορεί να ανιχνευτεί σε καμία από τις εξετάσεις που σου έκαναν στο Ιατρικό Κέντρο» είπε ο Ζιλ. «Γι’ αυτό έβγαιναν αρνητικά όλα τα άλλα αποτελέσματα και βγήκε θετικό το τεστ αντισωμάτων για τον HIV».

------
Με ρωτάτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Πέρα από τις καινούργιες πληροφορίες που δίνω, και αυτή είναι η δουλειά μου άλλωστε, νομίζω ότι έχει σημασία να καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από τα λόγια και τα κείμενα του καθενός. Ελέγξτε τι μπορεί να κρύβεται και πίσω από τα δικά μου. Δείξτε μου ότι έχω άδικο, παρακαλώ>